Δεκέμβριος ή Δεκέμβρης. ο Ποσειδεών σύμφωνα με το Αττικό Ημερολόγιο, ή Χριστουννάρτς ( ποντιακά) ή Σινιντρέ (Αρβανίτικα) Είναι ο δωδέκατος και τελευταίος μήνας του έτους κατά το Γρηγοριανό Ημερολόγιο και είναι ένας από τους 7 μήνες με διάρκεια 31 ημερών
Στα Λατινικά , decem σημαίνει δέκα, αφού ο Δεκέμβρης ήταν ο 10ς μήνας σύμφωνα με το Ρωμαικό Ημερολόγιο .
Με την άφιξη του Δεκεμβρίου το κρύο αρχίζει να είναι αρκετά τσουχτερό ενώ την 22 Δεκεμβρίου μπαίνει επισήμως ο Χειμώνας και ξεκινούν οι χιονοπτώσεις. Γι’ αυτό, άλλωστε ο Δεκέμβριος λέγεται και «Άσπρος μήνας», «Ασπρομηνάς» αλλά και «χιονιάς».
Ο Δεκέμβριος, είναι αναπόσπαστα συνδεδεμένος με τον εορτασμό των Χριστουγέννων στις 25 του μήνα.
Ο κύριος, μάλιστα, λόγος που έκανε την Εκκλησία να προσδιορίσει τον εορτασμό των Χριστουγέννων στις 25 Δεκεμβρίου είναι η προσπάθεια των Πατέρων , όπως αναφέρει ο Πάπας Γρηγόριος Α΄ «να μετατραπούν βαθμιαίως αι εορταί των εθνικών εις Χριστιανικάς», αφού οι αρχαίοι Έλληνες γιόρταζαν τα Κρόνια (αφιερωμένα στον Κρόνο) και τα Διονύσια , καθώς επίσης και τα Θεοφάνια ή Επιφάνεια του ηλιακού θεού Φοίβου - Απόλλωνα.
Ο τελευταίος μάλιστα Δελφικός χρησμός της Πυθίας Νικάνδρας αναφέρει χαρακτηριστικά
«Έστ' ήμαρ ότε Φοίβος πάλιν ελεύσεται καί ές αεί έσεται»
"Θα έρθει μέρα που ο Φοίβος (Απόλλων) θα έρθει πάλι και θα μείνει στην αιωνιότητα"
- Ο Δεκέμβριος στη Ρωμαϊκή ιστορία
Για τη Ρώμη η 25η Δεκεμβρίου ήταν η κεντρική εορτή των Σατουρναλίων και της γέννησης του «αήττητου ηλίου», η γνωστή ως Dies Natalis Invicti Solis. Παράλληλα.
- Στη Λαογραφία
Ο Δεκέμβρης ονομάζεται, μεταξύ άλλων, και «κυρ Λευτέρης» από την γιορτή του αγίου Ελευθερίου στις 15 του μήνα που χαρίζει «καλή λευτεριά» στις έγκυες γυναίκες.
Της Αγίας ΄Αννας , στις 9 του μήνα, «η μέρα παίρνει ανάσα», ενώ στις 12, στην εορτή του Αγίου Σπυρίδωνα «η μέρα παίρνει ένα σπυρί», αρχίζει δηλαδή να μεγαλώνει.
Στις αρχές, όμως, του μήνα έχουμε τα «Νικολοβάρβαρα» οπότε «κάνει νερά και χιόνια» όπως λέει ο λαός μας, ενώ οι ναυτικοί συμπληρώνουν:
«Τ’ αϊ-Νικολοβάρβαρα, κατεβασιές και χιόνια, μπουράσκας και τελώνια». Για τον χειμώνα γίνεται και η εξής αναφορά: «Αν τ’ Αγιού Φιλίππου λείπω, τ’ Άγια των Αγιών δε λείπω, κι αν λείπω τ’ Άγια των Αγιών τ’ Αϊνικολοβάρβαρα είμαι εδώ».
Άλλες παρόμοιες παροιμίες αναφέρουν επίσης ότι «Η Αγία Βαρβάρα βαρβαρώνει (το κρύο), ο αϊ-Σάββας σαβανώνει κι ο Αη Νικόλας παραχώνει». Σύμφωνα με τον Γεώργιο Ν. Αικατερινίδη:
«... "Τ’ Αγιονικολοβάρβαρα, ή βρέχει ή χιονίζει", λέγουν στη Σίφνο .
Την κλιμακωτή επέλαση του κρύου εκφράζει παραστατικά και ο ποντιακός λόγος:
"άε-Βάρβαρα φύσα, άε-Σάββα βρέξαν, άε-Νικόλα σόντσον (χιόνισε)".
Υπάρχουν όμως και αντίθετες δοξασίες, ότι τότε μπορεί να επικρατεί και καλοκαιρία:
"Τα Νικολοβάρβαρα κι οι τοίχοι βράζουν" (Χίος )».
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου