Εκείνη την Κυριακή ο ιερέας Γκεόργκι Γκαπόν οργάνωσε ένα μεγάλο συλλαλητήριο, στο οποίο συμμετείχαν κυρίως θρησκευόμενοι εργάτες. Περισσότεροι από 100.000 άνθρωποι κατευθύνθηκαν στα Χειμερινά Ανάκτορα για να επιδώσουν τα αιτήματά τους στον τσάρο.
Η διαδήλωση ήταν ειρηνική και η αστυνομία φαινόταν να ελέγχει την κατάσταση, αφού η διαμαρτυρία γινόταν με την άδεια της.
Όμως όταν οι διαδηλωτές -που τραγουδούσαν εκκλησιαστικούς και πατριωτικούς ύμνους, όπως «Ο Θεός σώζι τον Τσάρο»- πλησίασαν στο παλάτι αντιμετώπισαν τα όπλα της Αυτοκρατορικής Φρουράς.
Ακολούθησε σφαγή η οποία στοίχισε τη ζωή σε 96 ανθρώπους, ενώ τραυματίστηκαν άλλοι 333, σύμφωνα με τον επίσημο απολογισμό. Η τσαρική αντιπολίτευση έκανε λόγο για 4.000 νεκρούς. Οι ιστορικοί υπολογίζουν τους νεκρούς σε 200 και τους τραυματίες σε 800.
Ο Τσάρος Νικόλαος Β' που απουσίαζε από τα Χειμερινά Ανάκτορα, όταν ενημερώθηκε χαρακτήρισε το περιστατικό «οδυνηρό». Η απόφαση για το μακελειό πιθανολογείται ότι ελήφθη από κάποιον αξιωματικό της φρουράς του. Όμως, το γεγονός «χρεώθηκε» στον Τσάρο, ο οποίος έχασε την εμπιστοσύνη του ρωσικού λαού.
Αμέσως μετά το μακελειό στα Χειμερινά Ανάκτορα ξέσπασαν εκτεταμένες ταραχές στην Αγία Πετρούπολη, με μεγάλες καταστροφές και λεηλασίες.
Ακολούθως σημειώθηκαν απεργίες στον στρατό και ανταρσίες στον στόλο εναντίον της μοναρχίας. Αυτές οι απεργίες είχαν ως αποτέλεσμα το μανιφέστο της 17ης Οκτωβρίου του 1905, το οποίο επέτρεπε ελευθερία συνείδησης, λόγου, συνεδρίασης και ενώσεων. Επίσης δημιουργήθηκε η Βουλή, ένωση του Κρατικού Σοβιέτ και της Κρατικής Δούμας της Ρωσικής Αυτοκρατορίας.
Αργότερα, ωστόσο, ακολούθησε η ανατροπή της 3ης Ιουνίου του 1907 και οι αρχές δεν τηρούσαν τους όρους του μανιφέστου της 17ης Οκτωβρίου του 1905. Οι κοινωνικές διαμάχες συνεχίστηκαν και λίγα χρόνια αργότερα η χώρα οδηγήθηκε στην Οκτωβριανή επανάσταση του 1917.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου