Ήταν 4 του Γενάρη του 1885, κατά το παλιό ημερολόγιο, στην Αθήνα. Ο Βρετανός προσωρινός επιτετραμμένος στην Αθήνα Arthur Nicolson αποφάσισε να πάει περίπατο με την σύζυγο του στον λόφο του Λυκαβηττού για να απολαύσει, πιθανότατα, την ηλιοφάνεια του Αττικού ουρανού.
Φθάνοντας σε κάποιο σημείο του λόφου, το ζεύγος συνάντησε τρεις χωροφύλακες, που ασκούσαν καθήκοντα αστυνόμευσης του χώρου, και που με φωνές και νοήματα δεν τους άφηναν να προχωρήσουν παραπέρα. Να σημειώσουμε ότι εκείνη την εποχή είχε αναδασωθεί μια μεγάλη έκταση του λόφου και για το λόγο αυτό απαγορεύονταν ακόμα και η διέλευση, για να αναπτυχθούν τα φρεσκοφυτεμένα δέντρα.
Το ζεύγος προφανώς, καθώς δεν γνώριζε την Ελληνική γλώσσα, και δεν κατάλαβε τι τους έλεγαν συνέχισαν απτόητοι τον δρόμο τους. Προφανώς δεν ήθελαν να καταλάβουν…, αφού και τα νοήματα κατάλαβαν και κάνοντας επίδειξη της διπλωματικής τους δύναμης συνέχισαν αμέριμνοι το δρόμο τους. Τότε προς μεγάλη έκπληξη του Νίκολσον, σύμφωνα πάντα με την επίσημη έκθεση του ίδιου προς την Ελληνική Κυβέρνηση, ο ένας από τους χωροφύλακες, ο Λουκάς Καλπούζος, τον απώθησε βίαια, τον χτύπησε τρεις φορές με το ραβδί του, ενώ ακόμη ο χωροφύλακας του πετούσε πέτρες και όταν ο Άγγλος υποχώρησε στην κεντρική οδό!!
Ο έξαλλος κ. Νίκολσον παραβιάζοντας το διπλωματικό πρωτόκολλο, παρέκαμψε τον Έλληνα υπουργό Εξωτερικών Κοντόσταυλο, ζητώντας απ΄ευθείας συνάντηση με τον Έλληνα Πρωθυπουργό Χαρίλαο Τρικούπη. Στη συνάντηση με τον Πρωθυπουργό του επέδωσε έκθεση που ο ίδιος συνέταξε ζητώντας την παραδειγματική τιμωρία του χωροφύλακα. Ο Πρωθυπουργός εκδήλωσε την συμπάθεια του στον Νίκολσον και διαβεβαίωσε ότι θα τον ικανοποιούσε όσο πιο άμεσα μπορούσε. Μετά από άμεση υπηρεσιακή έρευνα, βρέθηκε πως ο βιαιοπραγήσας χωροφύλακας ήταν ο Λουκάς Καλπούζος ο οποίος και συνελήφθη, καθώς αναγνωρίστηκε και από τον ίδιο τον Νίκολσον. Η κυβέρνηση, όμως, για κάποιο λόγο καθυστέρησε μια ημέρα να απολύσει τον Καλπούζο, ενώ μέλη της υπό τον Τρικούπη μετέβησαν με καθυστέρηση στην οικία του Άγγλου διπλωμάτη για να εκφράσουν επισήμως την συμπάθεια τους. Στη συνάντηση αυτή ο Τρικούπης παρέθεσε την άποψη του Καλπούζου για το γεγονός, που ήταν εκ διαμέτρου αντίθετη με τα λεγόμενα του διπλωμάτη.
Ο Νίκολσον προσβλήθηκε καθώς θεώρησε πως η Κυβέρνηση τον ενέπαιζε και ζήτησε η διαταγή της απόλυσης του Καλπούζου να διαβαστεί μπροστά σε γενικό προσκλητήριο της Χωροφυλακής Αττικής από τον διοικητή της ταγματάρχη Στεφάνου. Η διαταγή απόλυσης που είχε συνταχθεί όμως από τον ίδιο τον Τρικούπη με την ιδιότητα του υπουργού στρατιωτικών, εμμέσως καταλόγιζε μέρος της ευθύνης για το συμβάν και στον Νίκολσον.
Ο μανιασμένος κι εξευτελισμένος πρεσβευτής έχοντας στενούς δεσμούς φιλίας με την αγγλική βασιλική οικογένεια, δεν ησύχασε και, απείλησε ότι η Αγγλία θα ασχολούνταν πλέον δυναμικά … με το γεγονός και ότι οι συνέπειες θα ήταν δυσάρεστες για τον ελληνικό λαό. Απαίτησε λοιπόν, πέρα από την (έγγραφη) έκφραση συγγνώμης, που υπήρξε από τον πρωθυπουργό Τρικούπη, και την παραδειγματική τιμωρία του Καλπούζου, που του επιβλήθηκε (δυο μήνες φυλακή στις στρατιωτικές φυλακές της Ακροναυπλίας…) και την αποπομπή του από το σώμα της χωροφυλακής για την αποκατάσταση της τιμής του και της τιμής της πατρίδας του, επί πλέον την απόδοση από το σώμα της χωροφυλακής, τιμή στη σημαία που εκπροσωπούσε ο προσβληθείς (την αγγλική)!! Τούτο κι έγινε. Την 7η-1-1885 ο Τρικούπης ικανοποίηση και αυτό το υπερβολικό αίτημα του Νίκολσον βάζοντας απόσπασμα 70 χωροφυλάκων να παραταχθεί με την επίσημη στολή του σώματος στην πλατεία Συντάγματος, και ενώπιον του διοικητού της μοίρας Στεφάνου και του προξένου της Αγγλίας Μέρλιν, να διαβαστεί το διάταγμα αποπομπής του Καλπούζου και τιμηθεί διά των όπλων η αγγλική σημαία, υπό τους ύμνους του αγγλικού εθνικού ύμνου….
Οι πολιτικές εξελίξεις, μετά το επεισόδιο του Λυκαβηττού, υπήρξαν ραγδαίες. Η αντιπολίτευση, του Θεόδωρου Δηλιγιάννη, κατηγόρησε την κυβέρνηση του Χαρίλαου Τρικούπη για δουλοπρεπή και ταπεινωτική συμπεριφορά, καθώς και για το γεγονός ότι, έσυρε έναν Έλληνα πολίτη, τον Καλπούζο, χωρίς δίκη στις φυλακές, για να ικανοποιηθεί ο Άγγλος πρεσβευτής και η αγγλική αυτοκρατορία. Η Βουλή ασχολήθηκε αποκλειστικά με αυτό το ζήτημα για πέντε ολόκληρες συνεδριάσεις! Ο Τύπος, σχεδόν σύσσωμος, κατηγόρησε τον Τρικούπη για δουλοπρέπεια και ενδοτισμό. Στην πρόταση μομφής που κατατέθηκε την 5-2-1885, η κυβέρνηση Τρικούπη καταψηφίστηκε με 108 υπέρ και 104 κατά, ενώ υπήρξαν και 4 αποχές. Στις εκλογές που προκηρύχθηκαν την 7-4-1885, ο Δηλιγιάννης πέτυχε θριαμβευτική νίκη παίρνοντας 170 έδρες. Από το κόμμα του Τρικούπη διασώθηκαν (επανεξελέγησαν) μόλις 40 βουλευτές .
Το επεισόδιο Νίκολσον δεν ήταν βέβαια η μόνη αιτία των πολιτικών αυτών εξελίξεων, ωστόσο δείχνει που μπορούσε να φτάσει το νεοσύστατο τότε ελληνικό κράτος προκειμένου να μην χάσει την εύνοια των ξένων δυνάμεων και ειδικότερα των δανειστών του.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου