Στις αρχές του 20ού αιώνα σε μία Ρώμη, όπου πλάι στις παλιές άμαξες κάνει την εμφάνισή του το πρώτο ηλεκτρικό τραμ, σκέφτονται τη δημιουργία ενός συλλόγου που θα δραστηριοποιείται στο στίβο.
Την παρέα των εννέα φίλων του αθλητισμού απαρτίζουν οι Τζιάκομο Μπιτζιαρέλι, Οντόακρε Αλοϊζι, Αρτούρο Μπαλεστιέρι, Αλτσέστε Γκριφόνι, Τζούλιο Λεφέβρ, Γκαλιλέο Μάσα, Αλμπέρτο Μεζόν και Ενρίκο Βενιέρ, με επικεφαλής τον Λουίτζι Μπιτζιαρέλι καθισμένοι στις όχθες του Τίβερη και μπροστά από την Piazza della Libertà (Πλατεία Ελευθερίας)
«H ονομασία του πρέπει να περιλαμβάνει ολόκληρη τη Ρώμη», υποστηρίζει ο Μπιτζιαρέλι και η πρότασή του γίνεται δεκτή με ενθουσιασμό από την παρέα. Με ανάδοχο την επαρχία, στην οποία υπάγεται γεωγραφικά η ιταλική πρωτεύουσα, ιδρύεται στις 9 Γενάρη του 1900 ο «Σύλλογος αγώνων στίβου Λάτσιο» (Società Podistica Lazio) που λίγο αργότερα θα μετονομαστεί σε «Αθλητικός σύλλογος Λάτσιο» (Società Sportiva Lazio).
Το σήμα της Λάτσιο
Μολονότι μάλιστα τα αρχικά S.S παραπέμπουν σε «θυγατρική» των S.S των Γερμανών φασιστών, μια αναδρομή στην ιστορία του συλλόγου καταδεικνύει πως αυτός όχι μόνο δεν ταυτίστηκε με καθεστωτικές τάσεις αλλά κάποια χρόνια μετά την ίδρυσή του (1927) αντιστάθηκε στις βλέψεις του Εθνικοσοσιαλιστικού Κόμματος για ένωση όλων των ομάδων της πόλης υπό την κοινή ονομασία Α.S Ρόμα…
Η ονομασία της προέρχεται από την ευρύτερη περιφέρεια της ιταλικής πρωτεύουσας, το Λάτιο. Ο όρος Λάτιο προέρχεται πιθανότατα από το αρχαίο «Latium», δοσμένο από τους Λατίνους, πρόγονους των αρχαίων Ρωμαίων που με τη σειρά τους διατήρησαν αυτήν την ονομασία λόγω του πλάτους της περιοχής («latus» στα λατινικά), που σήμαινε επίσης και «εύφορη χώρα». Στην αρχαιότητα η περιοχή του Λάτιου οριοθετούνταν ως τους πρόποδες των Απεννίνων προς ανατολή, την αρχαία πόλη Τερατσίνα προς νότο και τα Αουσόνι όρη προς βορρά.
Σύμφωνα με άλλη πηγή, ο όρος προέρχεται από παραφθορά του ακκαδικούillatum ή ellatum (που σημαίνει «ομόσπονδος»), που πιθανόν να έδωσε την ονομασία και στην Ελλάδα. Για το Λάτιο ωστόσο, η αναφορά θα αφορούσε περισσότερο στην ομοσπονδία των λατινογενών λαών και λιγότερο στην πεδιάδα του Λάτιο.
Χρώματα και σύμβολα
Αφού επιλέχθηκε όνομα, σειρά πήραν τα χρώματα. Ο Μπιτζιαρέλι και τα υπόλοιπα ιδρυτικά μέλη ήταν μεγάλοι θαυμαστές του αρχαίου ελληνικού πολιτισμού και έντονα «γοητευμένοι» από το ολυμπιακό πνεύμα, το οποίο εκείνη την εποχή διαπότιζε ολόκληρο τον κόσμο λόγω της διεξαγωγής των Ολυμπιακών Αγώνων του 1896 στην Αθήνα και του 1900 στο Παρίσι.
Η επιλογή του λευκού και του γαλάζιου, χρωμάτων της ελληνικής σημαίας, μόνο τυχαία δεν ήταν -όπως δεν είναι, άλλωστε, και η δημοφιλία της Λάτσιο στην Ελλάδα.
Για οικόσημο του νέου συλλόγου αναζητήθηκε ένα σύμβολο δύναμης και υπεροχής. Βρέθηκε στον αετό, το έμβλημα της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας και των λεγεώνων της. Από τα πλέον γνωστά συνθήματα των «λατσιάλι» είναι το «Ένας αετός για κάθε λεγεώνα / καμία λεγεώνα χωρίς αετό!» (Un aquila per ogni legione, nessuna legione senz’aquila!), ενώ από τα χρώματα και το σήμα της ομάδας προέκυψαν και τα δύο πιο γνωστά παρατσούκλια της: biancocelesti (οι κυανόλευκοι) και aquilotti (νεαροί αετοί).
Το πρώτο επίσημο σήμα
Δημιουργήθηκε το 1912 το οποίο αναπαριστούσε μια ασπίδα με κάθετες ρίγες γαλάζιες και λευκές, τον αετό πάνω της, ο οποίος έφερε κορδέλα με το όνομα του συλλόγου.
Κάποιες σεζόν μετά θα εμφανιστεί σε αυτό η λέξη «Roma» για να τροποποιηθεί αργότερα κατά τη διάρκεια της φασιστικής εικοσαετίας κατ’ εντολή του καθεστώτος του Μουσολίνι. Μετά το τέλος της δικτατορίας το σήμα θα επανασχεδιαστεί κατά το αρχικό στυλ.
Ιδιαίτερο είναι το λογότυπο που υιοθετήθηκε τη δεκαετία του ‘80 και χαρακτηρίζεται αποκλειστικά από την στυλιζαρισμένη φιγούρα του αετού. Μάλιστα στη λίστα με τα ωραιότερα σήματα (παλιά και καινούργια) στο παγκόσμιο ποδόσφαιρο, η οποία δημιουργήθηκε από την συντακτική ομάδα του Guerin Sportivo τον Ιανουάριο του 2013, το περιοδικό έφερε το εν λόγω σήμα στην τρίτη θέση πίσω από εκείνα της Τορίνο και της Ιντερ.
Το σημερινό λογότυπο, το οποίο υπέστη τον τελευταίο επανασχεδιασμό το 1993 στηρίζεται σε εκείνα του παρελθόντος με το χρυσό αετό που στέκεται πάνω στην ασπίδα με τις κάθετες λευκές και γαλάζιες ρίγες, στην οποία αναγράφεται το όνομα του συλλόγου.
Το έμβλημα υπέστη μια επετειακή έκδοση για τον εορτασμό των 100 χρόνων από την ίδρυση της Λάτσιο, την οποία έφεραν για έναν ολόκληρο χρόνο στις φανέλες τους οι παίκτες των «μπιανκοτσελέστι» αρχής γενομένης της 9ης Ιανουαρίου 2000.
Το πρώτο ρεκόρ
Δύο χρόνια μετά την ίδρυση του συλλόγου, ο Μπρούτο Σεγκετίνι, μέλος της παρισινής Ρασίνγκ, μεταδίδει στους υπόλοιπους «biancocelesti» το μικρόβιο του ποδοσφαίρου. Το 1902 πραγματοποιούνται οι πρώτοι επίσημοι αγώνες. Η φήμη της Λάτσιο εξαπλώνεται γρήγορα πέρα από τα σύνορα της Ρώμης, με αποτέλεσμα να προσκληθεί στην Πίζα για τα τελικά του πρώτου πρωταθλήματος ομάδων της κεντρικής και νότιας Ιταλίας.
Τον Ιούνιο του 1907 οι «αετοί» καλούνται να παίξουν τρία ματς σε μια μέρα. Το «κοντέρ» γράφει 3-0 κόντρα στη Λούκα, 4-0 απέναντι στην Πίζα και 1-0 τη Λιβόρνο. Οι «γαλάζιοι» της Ρώμης μόλις είχαν γράψει μια χρυσή σελίδα ιστορίας.
Στα χρόνια που ακολουθούν ο παλαιότερος από τους ενεργούς, ποδοσφαιρικούς συλλόγους της Ρώμης βιώνει πολλές διακυμάνσεις ανά δεκαετίες, κατακτά τίτλους, αντιμετωπίζει υποβιβασμούς και οικονομικά σκάνδαλα και αναδεικνύει μεγάλους παίκτες, όπως ο Σίλβιο Πιόλα, ένας από τους καλύτερους Ιταλούς επιθετικούς όλων των εποχών. Στις μέρες μας η Λάτσιο αποτελεί ένα από τα πιο δραστήρια αθλητικά κλαμπ με 37 τμήματα σε λειτουργία (από μπάσκετ μέχρι… κρίκετ!) γεμίζοντας περηφάνια τους ανά τον κόσμο οπαδούς της και δικαιώνοντας το όραμα του Λουίτζι Μπιτζιαρέλι, 109 χρόνια πριν…
Την παρέα των εννέα φίλων του αθλητισμού απαρτίζουν οι Τζιάκομο Μπιτζιαρέλι, Οντόακρε Αλοϊζι, Αρτούρο Μπαλεστιέρι, Αλτσέστε Γκριφόνι, Τζούλιο Λεφέβρ, Γκαλιλέο Μάσα, Αλμπέρτο Μεζόν και Ενρίκο Βενιέρ, με επικεφαλής τον Λουίτζι Μπιτζιαρέλι καθισμένοι στις όχθες του Τίβερη και μπροστά από την Piazza della Libertà (Πλατεία Ελευθερίας)
«H ονομασία του πρέπει να περιλαμβάνει ολόκληρη τη Ρώμη», υποστηρίζει ο Μπιτζιαρέλι και η πρότασή του γίνεται δεκτή με ενθουσιασμό από την παρέα. Με ανάδοχο την επαρχία, στην οποία υπάγεται γεωγραφικά η ιταλική πρωτεύουσα, ιδρύεται στις 9 Γενάρη του 1900 ο «Σύλλογος αγώνων στίβου Λάτσιο» (Società Podistica Lazio) που λίγο αργότερα θα μετονομαστεί σε «Αθλητικός σύλλογος Λάτσιο» (Società Sportiva Lazio).
Το σήμα της Λάτσιο
Μολονότι μάλιστα τα αρχικά S.S παραπέμπουν σε «θυγατρική» των S.S των Γερμανών φασιστών, μια αναδρομή στην ιστορία του συλλόγου καταδεικνύει πως αυτός όχι μόνο δεν ταυτίστηκε με καθεστωτικές τάσεις αλλά κάποια χρόνια μετά την ίδρυσή του (1927) αντιστάθηκε στις βλέψεις του Εθνικοσοσιαλιστικού Κόμματος για ένωση όλων των ομάδων της πόλης υπό την κοινή ονομασία Α.S Ρόμα…
Η ονομασία της προέρχεται από την ευρύτερη περιφέρεια της ιταλικής πρωτεύουσας, το Λάτιο. Ο όρος Λάτιο προέρχεται πιθανότατα από το αρχαίο «Latium», δοσμένο από τους Λατίνους, πρόγονους των αρχαίων Ρωμαίων που με τη σειρά τους διατήρησαν αυτήν την ονομασία λόγω του πλάτους της περιοχής («latus» στα λατινικά), που σήμαινε επίσης και «εύφορη χώρα». Στην αρχαιότητα η περιοχή του Λάτιου οριοθετούνταν ως τους πρόποδες των Απεννίνων προς ανατολή, την αρχαία πόλη Τερατσίνα προς νότο και τα Αουσόνι όρη προς βορρά.
Σύμφωνα με άλλη πηγή, ο όρος προέρχεται από παραφθορά του ακκαδικούillatum ή ellatum (που σημαίνει «ομόσπονδος»), που πιθανόν να έδωσε την ονομασία και στην Ελλάδα. Για το Λάτιο ωστόσο, η αναφορά θα αφορούσε περισσότερο στην ομοσπονδία των λατινογενών λαών και λιγότερο στην πεδιάδα του Λάτιο.
Χρώματα και σύμβολα
Αφού επιλέχθηκε όνομα, σειρά πήραν τα χρώματα. Ο Μπιτζιαρέλι και τα υπόλοιπα ιδρυτικά μέλη ήταν μεγάλοι θαυμαστές του αρχαίου ελληνικού πολιτισμού και έντονα «γοητευμένοι» από το ολυμπιακό πνεύμα, το οποίο εκείνη την εποχή διαπότιζε ολόκληρο τον κόσμο λόγω της διεξαγωγής των Ολυμπιακών Αγώνων του 1896 στην Αθήνα και του 1900 στο Παρίσι.
Η επιλογή του λευκού και του γαλάζιου, χρωμάτων της ελληνικής σημαίας, μόνο τυχαία δεν ήταν -όπως δεν είναι, άλλωστε, και η δημοφιλία της Λάτσιο στην Ελλάδα.
Για οικόσημο του νέου συλλόγου αναζητήθηκε ένα σύμβολο δύναμης και υπεροχής. Βρέθηκε στον αετό, το έμβλημα της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας και των λεγεώνων της. Από τα πλέον γνωστά συνθήματα των «λατσιάλι» είναι το «Ένας αετός για κάθε λεγεώνα / καμία λεγεώνα χωρίς αετό!» (Un aquila per ogni legione, nessuna legione senz’aquila!), ενώ από τα χρώματα και το σήμα της ομάδας προέκυψαν και τα δύο πιο γνωστά παρατσούκλια της: biancocelesti (οι κυανόλευκοι) και aquilotti (νεαροί αετοί).
Το πρώτο επίσημο σήμα
Δημιουργήθηκε το 1912 το οποίο αναπαριστούσε μια ασπίδα με κάθετες ρίγες γαλάζιες και λευκές, τον αετό πάνω της, ο οποίος έφερε κορδέλα με το όνομα του συλλόγου.
Κάποιες σεζόν μετά θα εμφανιστεί σε αυτό η λέξη «Roma» για να τροποποιηθεί αργότερα κατά τη διάρκεια της φασιστικής εικοσαετίας κατ’ εντολή του καθεστώτος του Μουσολίνι. Μετά το τέλος της δικτατορίας το σήμα θα επανασχεδιαστεί κατά το αρχικό στυλ.
Ιδιαίτερο είναι το λογότυπο που υιοθετήθηκε τη δεκαετία του ‘80 και χαρακτηρίζεται αποκλειστικά από την στυλιζαρισμένη φιγούρα του αετού. Μάλιστα στη λίστα με τα ωραιότερα σήματα (παλιά και καινούργια) στο παγκόσμιο ποδόσφαιρο, η οποία δημιουργήθηκε από την συντακτική ομάδα του Guerin Sportivo τον Ιανουάριο του 2013, το περιοδικό έφερε το εν λόγω σήμα στην τρίτη θέση πίσω από εκείνα της Τορίνο και της Ιντερ.
Το σημερινό λογότυπο, το οποίο υπέστη τον τελευταίο επανασχεδιασμό το 1993 στηρίζεται σε εκείνα του παρελθόντος με το χρυσό αετό που στέκεται πάνω στην ασπίδα με τις κάθετες λευκές και γαλάζιες ρίγες, στην οποία αναγράφεται το όνομα του συλλόγου.
Το έμβλημα υπέστη μια επετειακή έκδοση για τον εορτασμό των 100 χρόνων από την ίδρυση της Λάτσιο, την οποία έφεραν για έναν ολόκληρο χρόνο στις φανέλες τους οι παίκτες των «μπιανκοτσελέστι» αρχής γενομένης της 9ης Ιανουαρίου 2000.
Το πρώτο ρεκόρ
Δύο χρόνια μετά την ίδρυση του συλλόγου, ο Μπρούτο Σεγκετίνι, μέλος της παρισινής Ρασίνγκ, μεταδίδει στους υπόλοιπους «biancocelesti» το μικρόβιο του ποδοσφαίρου. Το 1902 πραγματοποιούνται οι πρώτοι επίσημοι αγώνες. Η φήμη της Λάτσιο εξαπλώνεται γρήγορα πέρα από τα σύνορα της Ρώμης, με αποτέλεσμα να προσκληθεί στην Πίζα για τα τελικά του πρώτου πρωταθλήματος ομάδων της κεντρικής και νότιας Ιταλίας.
Τον Ιούνιο του 1907 οι «αετοί» καλούνται να παίξουν τρία ματς σε μια μέρα. Το «κοντέρ» γράφει 3-0 κόντρα στη Λούκα, 4-0 απέναντι στην Πίζα και 1-0 τη Λιβόρνο. Οι «γαλάζιοι» της Ρώμης μόλις είχαν γράψει μια χρυσή σελίδα ιστορίας.
Στα χρόνια που ακολουθούν ο παλαιότερος από τους ενεργούς, ποδοσφαιρικούς συλλόγους της Ρώμης βιώνει πολλές διακυμάνσεις ανά δεκαετίες, κατακτά τίτλους, αντιμετωπίζει υποβιβασμούς και οικονομικά σκάνδαλα και αναδεικνύει μεγάλους παίκτες, όπως ο Σίλβιο Πιόλα, ένας από τους καλύτερους Ιταλούς επιθετικούς όλων των εποχών. Στις μέρες μας η Λάτσιο αποτελεί ένα από τα πιο δραστήρια αθλητικά κλαμπ με 37 τμήματα σε λειτουργία (από μπάσκετ μέχρι… κρίκετ!) γεμίζοντας περηφάνια τους ανά τον κόσμο οπαδούς της και δικαιώνοντας το όραμα του Λουίτζι Μπιτζιαρέλι, 109 χρόνια πριν…
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου