Τα πρώτα χρόνια της, η Νέα Υόρκη ήταν μια πολυσύχναστη πόλη που όμως παρέμενε στο σκοτάδι, όταν ο ήλιος έδυε.
Το 1697, το δημοτικό Συμβούλιο έδωσε εντολή ότι κάθε έβδομο σπίτι "θα προσκομίσει ένα φανάρι και κερί για να κρεμαστεί σε ένα στύλο κατά τη σκοτεινή περίοδο της σελήνης», αναφέρει ένα άρθρο του 1930 στους New York Times.
Εξήντα χρόνια αργότερα, οι υπάλληλοι επέβαλλαν φόρο για "εγκατάσταση λαμπτήρων, πληρώνοντας φύλακες για να τους παρακολουθούν, και να φροντίζουν για ττην αγορά του πετρελαίου," σύμφωνα με μια έκθεση Ορόσημα Διατήρησης Επιτροπής του 1997.
Με τη χρήση του αερίου ο φωτισμός των δρόμων αντικαταστάθηκε με λάμπες πετρελαίου κατά το 1820, ξεκινώντας από το Broadway και το Grand Street.
Και το 1880, τα πρώτα ηλεκτρικά φώτα του δρόμου έφτασαν στο Broadway μεταξύ 14ο και 26ο Δρόμοι-όπως είδαμε παραπάνω σε αυτό το σκίτσο από την Απρίλιος 1881 εξώφυλλο του περιοδικού Scientific American.
Αυτή ήταν η κύρια περιοχή διασκέδασης και των καταστημάτων της πόλης εκείνη την εποχή.
Έχοντας ηλεκτρικά φώτα από την Union Square στην πλατεία Μάντισον περιγράφηκε από έναν επισκέπτη να θυμίζει το "χλωμό φως του φεγγαριού."
"Μέχρι τον Οκτώβριο του 1884», σύμφωνα με την έκθεση LPC, [όπως αναφέρει ένας επισκέπτης] θα μπορούσε να γράψει κάτω από "τις λαμπρά φωτισμένες λεωφόρους της Νέας Υόρκης", και να "οδηγήσει από το Windsor Hotel, Νέα Υόρκη, έως την Cunard Wharf, μια απόσταση περίπου τέσσερα μίλια μέσα στους φωτισμένους δρόμους εξ ολοκλήρου από την ηλεκτρική ενέργεια. "
Μέσα σε λίγες δεκαετίες, τα ηλεκτρικά φώτα πυρακτώσεως είχαν εγκατασταθεί σε δρόμους, γέφυρες και κτίρια, και η Νέα Υόρκη έγινε γνωστή για τη μαγευτική νυχτερινή λάμψη της.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου