Το σχέδιο Περικλής ήταν ειδικό επιτελικό σχέδιο ανάληψης στρατιωτικών επιχειρήσεων με συνεπικουρία και άλλων αρχών, κυρίως αστυνομικών, αλλά και κάποιων παρακρατικών οργανώσεων με απώτερο στόχο τον περιορισμό του ποσοστού της Ε.Δ.Α. η οποία είχε καταφέρει να αναδειχθεί αξιωματική αντιπολίτευση στις εκλογές του 1958
Το σχέδιο αρχικά, είχε εκπονηθεί από την Κ.Υ.Π. το 1955 για να αναθεωρηθεί το 1959 από τον αρχηγό της, στρατηγό Νάτσινα. Το σχέδιο Περικλής ήταν ενέργεια στο πλαίσιο εκστρατείας που είχαν αρχίσει οι ελληνικές και ξένες μυστικές υπηρεσίες και περιλάμβανε άμεση παρέμβαση του στρατού και της αστυνομίας στα τότε πολιτικά πράγματα της χώρας με τη χρήση «διαφωτιστικού υλικού» και την ίδρυση οργανώσεων από «εθνικόφρονες πολίτες» με σκοπό τον περιορισμό του ποσοστού της Ε.Δ.Α. η οποία είχε καταφέρει να αναδειχθεί αξιωματική αντιπολίτευση στις εκλογές του 1958.
Ανάλογο σχέδιο είχε καταρτίσει και ο διευθυντής της υπηρεσίας Πληροφοριών, στρατηγός Ν. Γωγούσης. Σε σύσκεψη στην οποία μετείχαν οι στρατηγοί Α. Νάτσινας, Β. Καρδαμάκης, Ν. Γωγούσης, Αθ. Φροντιστής και ο αρχηγός της αστυνομίας, Θ. Ρακιντζής, αποφασίστηκαν οι λεπτομέρειες της εφαρμογής του σχεδίου. Πίσω απ’ αυτούς βρίσκονταν κι άλλοι αξιωματικοί που είχαν ενημερωθεί σχετικά. Ανάμεσά τους και ο αξιωματικός και αργότερα δικτάτορας Γεώργιος Παπαδόπουλος.
Το σχέδιο καταγγέλθηκε δημοσίως στη Βουλή από τον πρωθυπουργό Γεώργιο Παπανδρέου μερικά χρόνια αργότερα, στις 23 Φεβρουαρίου 1965, ενώ τα πρακτικά της συνεδρίασης της «Συντονιστικής Επιτροπής» στις 11 και 12 Αυγούστου 1961 δημοσιεύτηκαν στις εφημερίδες της εποχής.
Ο πρωθυπουργός της επίμαχης περιόδου, Κωνσταντίνος Γ. Καραμανλής, παραδέχθηκε την ύπαρξη του σχεδίου, αρνήθηκε όμως ότι προοριζόταν να εφαρμοστεί σε εκλογές, παρά μόνο σε περίπτωση εξωτερικού ή εσωτερικού κινδύνου.
Παρά ταύτα στις 9 Ιουνίου του 1965 παράλληλα με τους εμπλεκόμενους στην υπόθεση ΑΣΠΙΔΑ, ασκήθηκε δίωξη και στους εμπλεκόμενους στο «Σχέδιο Περικλής» στους οποίους περιλαμβάνονταν τέσσερις υποστράτηγοι οι: Αθ. Φροντιστής, Β. Καρδαμάκης, Α. Νάτσινας και Μπάλλας, ένας ταξίαρχος, ο Γ. Βάλλης και ένας αντισυνταγματάρχης, ο Γ. Παπαδόπουλος, με την κατηγορία «επί παραβάσει καθήκοντος, εκδόσει αθεμίτων διαταγών και ηθική αυτουργία σε πράξεις αποβλέπουσας στην νόθευση του εκλογικού φρονήματος του λαού.
Δύο μόλις ημέρες μετά δημοσιοποιείται το «Σαμποτάζ του Έβρου» που επέφερε παράλυση της Βουλής και νέα κρίση στην τότε κυβέρνηση.
Σπύρος Λιναρδάτος, Από τον εμφύλιο στη χούντα, τ. Δ’ (1961-1964), Εκδ. Παπαζήση, Αθήνα 1986, σσ. 39 κ.εξ.
Τα ΝΕΑ Ιστορία: «Η στρατιωτική δικτατορία 1967-1974», από τη σειρά «Έξι στιγμές του 20ου αιώνα» Αθήνα 2010.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου