Ο Ιωάννης Μεταξάς υπήρξε μια Ηγετική Προσωπικότητα της Ιστορίας. Ηταν Ελληνας στρατιωτικός και πολιτικός και υπήρξε η μεγαλύτερη πολιτικοστρατιωτική φυσιογνωμία της Νεωτέρας Ελλάδος. Το όνομά του συνδέθηκε με τα σημαντικότερα γεγονότα της νεότερης ελληνικής ιστορίας με αποκορύφωμα το πρωϊνό της 28ης Οκτωβρίου 1940, όταν το πεπρωμένο του ανέθεσε να υπερασπιστεί την τιμήν της Ελλάδος
Ο Ιωάννης Μεταξάς γεννήθηκε στις 12 Απριλίου του 1871 στην Ιθάκη και η οικογένεια του καταγόταν από την Κεφαλονιά.
- Εκπαίδευση
Το 1885 σε ηλικία 14 ετών, γράφεται στην σχολή Ευελπίδων, απ’ όπου το 1890 αποφοιτά με τον βαθμό ανθυπολοχαγού.
Τον Σεπτέμβριο του 1892 εισήλθε στη Σχολή Μηχανικών Στρατού και δύο χρόνια αργότερα μετατέθηκε στο Ναύπλιο, όπου και ξεκίνησε να γράφει τις πρώτες σελίδες του ημερολογίου του.
Το 1897 ο Ιωάννης Μεταξάς λαμβάνει μέρος και στον Ελληνοτουρκικό πόλεμο του 1897 ως κατώτερος αξιωματικός .
Το 1897 μετατέθηκε στο Υπουργείο Στρατιωτικών σε επιτελική θέση δίπλα στον τότε Υπουργό Στρατιωτικών και θείο του, Νικόλαο Μεταξά. Ύστερα από πιέσεις του ίδιου μετατέθηκε στο επιτελείο του τότε Αρχιστράτηγου Κωνσταντίνου στη θέση του υπευθύνου των εμπιστευτικών αρχείων του επιτελείου. Εκεί είχε την ευκαιρία να γνωρίσει τον διάδοχο του θρόνου Κωνσταντίνο και να συνδεθεί φιλικά μαζί του.
- Η υποτροφία στην Πολεμική Ακαδημία του Βερολίνου
Το 1898 πέτυχε τη χορήγηση υποτροφίας από τον Βασιλιά για στρατιωτικές σπουδές στη Γερμανία. Το 1902 αποφοίτησε από την Πολεμική Ακαδημία του Βερολίνου με σημαντικές διακρίσεις , δεχόμενος εμφανείς επιρροές από τον πρωσικό μιλιταρισμό. Σε αναγνώριση μάλιστα των ικανοτήτων του αναρτάται στην Ακαδημία μία πλάκα με την επιγραφή: ΟΥΔΕΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΑΛΥΤΟΝ ΔΙΑ ΤΟΝ ΙΩΑΝΝΗΝ ΜΕΤΑΞΑ
Η πλάκα αυτή υπάρχει μέχρι σήμερα στην Ακαδημία της Γερμανίας
Σύμφωνα με τα αρχεία της Ακαδημίας για τους αξιωματικούς που φοίτησαν εκεί κατά την ίδια περίοδο, ο Μεταξάς φοίτησε στην ίδια τάξη με τρεις μετέπειτα αρχηγούς του Γερμανικού Γενικού Επιτελείου (Βίλχελμ Χάιε, Όττο Χάσσε και Γκέοργκ Βέτζελ), τον μετέπειτα Πρώσο υπουργό πολέμου και ιδρυτή της Ράιχσβερ στρατηγό Βάλτερ Ράινχαρντ, τον Πάουλ φον Λέτοβ-Φόρμπεκ (μετέπειτα διοικητή των γερμανικών δυνάμεων στην Ανατολική Αφρική κατά τον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο), ενώ φαίνεται ότι στην ίδια τάξη φοιτούσε και ο Νουρεντίν πασάς, μετέπειτα διοικητής του τουρκικού στρατού κατά την Καταστροφή της Σμύρνης.
- Επιστροφή στην Ελλάδα
Επιστρέφοντας στην Ελλάδα τοποθετήθηκε στο τότε νεοσύστατο κατά τα ξένα πρότυπα Γενικό Επιτελείο Στρατού συμβάλλοντας σημαντικά στην οργάνωση του στρατού. Εκεί συνεργάστηκε με τον Βίκτωρα Δούσμανη για τη σύνταξη των νέων στρατιωτικών κανονισμών, οι οποίοι ψηφίστηκαν στη Βουλή το 1904, ύστερα από εισήγηση του Γεωργίου Θεοτόκη. Δύο χρόνια αργότερα, το 1906, προήχθη σε Λοχαγό Α' Τάξεως. Ως μέλος του επιτελείου ανέπτυξε στενή φιλία με τον πρίγκηπα Ανδρέα, αδερφό του διαδόχου Κωνσταντίνου, ενώ το 1907 του ζητήθηκε να αναλάβει τη στρατιωτική εκπαίδευση του μετέπειτα Βασιλιά Γεωργίου Β'. Για τα επόμενα δύο χρόνια ο Ιωάννης Μεταξάς του δίδασκε στρατιωτική ιστορία και τακτική.
- Το στρατιωτικό κίνημα στου Γουδή
Με την έκρηξη του στρατιωτικού κινήματος στου Γουδή, οι επαναστάτες μετέθεσαν τον Μεταξά στη Λάρισα, αφού ήταν γνωστός για τις επαφές του με τη βασιλική οικογένεια. Χαρακτηριστικό της στενής του σχέσης είναι ότι η Βασίλισσα Σοφία τον αποκαλούσε «Γιαννάκη». Στις 19 Οκτωβρίου του 1910 ανακλήθηκε πίσω στην Αθήνα με εντολή του ίδιου του Ελευθέριου Βενιζέλου, με τον οποίο συναντήθηκαν στο ξενοδοχείο στο οποίο διέμενε ο τελευταίος. Στη συνάντηση του προσέφερε την θέση του πρώτου υπασπιστή του, την οποία και αποδέχθηκε.
- Α Βαλκανικός πόλεμος
Το 1912, λίγο πριν την έκρηξη του Πρώτου Βαλκανικού Πολέμου, ο Βενιζέλος έστειλε τον Μεταξά στη Σόφια για να διαπραγματευτεί τη στρατιωτική συνθήκη μεταξύ της Ελλάδας και της Βουλγαρίας. Μετά την υπογραφή της συνθήκης αναχώρησε για το Βελιγράδι και τέλος στις 17 Οκτωβρίου έφτασε στη Λάρισα, όπου είχε εγκατασταθεί το Γενικό Επιτελείο. Ο Ιωάννης Μεταξάς ήταν τέταρτος στην ιεραρχία του επιτελείου, αλλά μπορεί να θεωρηθεί ως ο εγκέφαλός του
Συμμετείχε σε όλες τις μάχες του Πρώτου Βαλκανικού Πολέμου, ενώ μαζί με τον Δουσμάνη διαπραγματεύτηκε την παράδοση της Θεσσαλονίκης από τον Ταξίν Χασάν Πασά. Το σχετικό πρωτόκολλο υπεγράφη στις 26 Οκτωβρίου 1912 δια του οποίου παραδόθηκε ο Τούρκος στρατηγός Ταξίν Χασάν Πασάς με όλο το σώμα στρατού που διοικούσε.
- Β΄Βαλκανικός Πόλεμος
Τον Δεκέμβριο του 1912 ο Μεταξάς μετέβη στο Λονδίνο ως στρατιωτικός σύμβουλος του τότε πρωθυπουργού Ελευθερίου Βενιζέλου προς διαπραγμάτευση των όρων της σύναψης ειρήνης με την Τουρκία. Όμως στις 16 Ιανουαρίου του 1913 ο Μεταξάς ανακλήθηκε από την κυβέρνηση και στάλθηκε αμέσως στην Ήπειρο, όπου ο στρατός αντιμετώπιζε προβλήματα.
Θεωρείται ο εμπνευστής και ο δημιουργός του σχεδίου κατάληψης του Μπιζανίου, που περιέλαβε τον μεγαλύτερο μέχρι τότε βομβαρδισμό της ιστορίας, ενώ ήταν και αντιπρόσωπος των Ελλήνων στην παράδοση των Ιωαννίνων.
Τον Απρίλιο του 1913 προήχθη στο βαθμό του Ταγματάρχη λόγω αρχαιότητας και διορίστηκε Διοικητής του Επιτελείου. Από αυτή τη θέση πήρε μέρος στον Δεύτερο Βαλκανικό Πόλεμο, μετά δε το πέρας αυτών των πολέμων προήχθη σε Αντισυνταγματάρχη και τοποθετήθηκε ως Διευθυντής των Επιχειρήσεων του Γενικού Επιτελείου Στρατού, καθώς και ως Διευθυντής της Ανώτερης Στρατιωτικής Ακαδημίας.
- Η κρίση με την Τουρκία για τα νησιά του Αν. Αιγαίου
Τον Οκτώβριο του 1913, παρασημοφορήθηκε από τον Βασιλιά με το Χρυσούν Σταυρόν του Σωτήρος. Κατά τη διάρκεια της κρίσης με την Τουρκία το καλοκαίρι του 1914 για το ζήτημα των νήσων του Ανατολικού Αιγαίου, ο Μεταξάς συνέταξε ένα πιθανό σχέδιο αιφνίδιας απόβασης και κατάληψης των Στενών των Δαρδανελλίων.
Το καλοκαίρι του 1914 ο Μεταξάς συνέταξε ένα πιθανό σχέδιο αντίδραση με αιφνίδια απόβαση και κατάληψη των Στενών των Δαρδανελλίων.
Επίσης, όπως διατύπωνε στην εν λόγω επιστολή ο Μεταξάς, μια προσπάθεια κατάληψης εδαφών από την Ελλάδα στην Μικρά Ασία θα ήταν καταδικασμένη εξαρχής, αφού αφενός θα αποδυνάμωνε το στρατιωτικό μέτωπο στα σύνορα με την Βουλγαρία, αφετέρου η αντιμετώπιση του σχεδόν εξ ολοκλήρου μουσουλμανικού πληθυσμού στην ενδοχώρα της θα δημιουργούσε δυσεπίλυτα προβλήματα στον έλεγχο των εδαφών.
Εκτός αυτού, υποστήριξε πως τα εδάφη της δυτικής Μικράς Ασίας καθώς ήταν πεδινά ήταν ευάλωτα και δεν είχαν κατάλληλα σημεία για άμυνα ενάντια σε μια επίθεση από την ενδοχώρα.
Για τον Μεταξά, μοναδική οριστική λύση θα ήταν η αιφνιδιαστική κατάληψη ολόκληρης της Μικράς Ασίας και η πλήρης εκμηδένιση του τουρκικού κράτους, που ωστόσο η Ελλάδα δεν ήταν σε καμία περίπτωση ικανή να πετύχει μόνη της.
Μετά την αποχώρησή του ο Μεταξάς φαίνεται ότι προχώρησε στην δημοσίευση ανυπόγραφων άρθρων στην εφημερίδα "Η Νέα Ημέρα Τεργέστης", στην οποία διέρρευσε μέρος των περιεχομένων από τις μυστικές διαπραγματεύσεις με την Αντάντ, χαρακτηρίζοντας παράλληλα την επέμβαση στη Μικρά Ασία ως αποικιοκρατική ενέργεια, γεγονός που προκάλεσε αντιδράσεις των μικρασιατών και του Βενιζέλου.
- Η απομάκρυνση Μεταξά από τις Μεγάλες Δυνάμεις και οι Επίστρατοι
Στις 27 Ιουνίου 1916, ύστερα από απαίτηση των Μεγάλων Δυνάμεων, δημοσιεύθηκε διάταγμα γενικής αποστράτευσης. Με προσωπική ανάμειξη του ίδιου του Μεταξά αλλά και των μελών του επιτελείου, δημιουργήθηκαν οι σύνδεσμοι επιστράτων, οι οποίοι στελεχώθηκαν με απόστρατους και αποτέλεσαν την πρώτη μαζική πολιτική οργάνωση στην Ελλάδα, αριθμώντας 200.000 μέλη. Οι σύνδεσμοι επιστράτων λειτούργησαν υποστηρικτικά προς τον βασιλικό θεσμό καθ' όλη τη διάρκεια των γεγονότων του Εθνικού Διχασμού.
Στις 12 Αυγούστου 1916 ο Βασιλιάς προχώρησε στην απομάκρυνση του Μεταξά από το Επιτελείο, ικανοποιώντας σχετικό αίτημα των Μεγάλων Δυνάμεων.
Παράλληλα συνεχίζονταν οι διαπραγματεύσεις με τις Μεγάλες Δυνάμεις, οι οποίες όμως κατέληξαν σε αδιέξοδο, με αποτέλεσμα ο Γάλλος αντιναύαρχος Φουρνέ να αποβιβαστεί με 3.000 στρατιώτες στο Φάληρο και να προελάσει προς την Αθήνα, όπου συνάντησε σφοδρή αντίσταση από τους Επιστράτους, με αποτέλεσμα να υποχωρήσει.
Την αποχώρηση των συμμάχων ακολούθησαν διώξεις των Βενιζελικών, οπαδοί των οποίων συνελήφθησαν σε αρκετές πόλεις της Ελλάδας. Τα περιστατικά αυτά έχουν καταγραφεί ως «Νοεμβριανά».
- Οι εκλογές του 1936
Μετά τις εκλογές της 26ης Ιανουαρίου του 1936 οι βενιζελικοί και οι αντιβενιζελικοί δεν μπόρεσαν να σχηματίσουν κυβέρνηση με κίνδυνο ακυβερνησίας
Με σειρά πρωτοβουλιών, ο βασιλιάς Γεώργιος Β΄ στις 5 Μαρτίου διορίζει υπουργό στρατιωτικών το Μεταξά, θέση στην οποία θα παρέμενε μέχρι το θάνατό του το 1941.
Η πολιτική σημασία της πράξης ήταν μεγάλη, καθώς ο Μεταξάς, εκτός από αφοσιωμένος φιλοβασιλικός, ήταν ένας από τους λιγοστούς πολιτικούς που είχαν υποστηρίξει την επιβολή ενός μη κοινοβουλευτικού καθεστώτος στην Ελλάδα.
Στις 14 Μαρτίου ορκίστηκε η κυβέρνηση Δεμερτζή, με αντιπρόεδρο και υπουργό στρατιωτικών τον Ιωάννη Μεταξά. Ο Δεμερτζής πέθανε αιφνιδίως στις 13 Απριλίου και την ίδια ημέρα ο βασιλιάς, δίχως να ενημερώσει τους πολιτικούς αρχηγούς, διόρισε το Μεταξά πρωθυπουργό.
Στις 27 Απριλίου, μετά από νέα αποτυχία των Φιλελευθέρων να έλθουν σε συμφωνία με τα κόμματα της αντιβενιζελικής παράταξης, η κυβέρνησή Μεταξά εξασφαλίζει ψήφο εμπιστοσύνης από την Βουλή με 241 ψήφους υπέρ, 4 αποχές και 16 κατά, από τους βουλευτές του Κ.Κ.Ε. και τον Γεώργιο Παπανδρέου.
Τρεις μέρες αργότερα, η Βουλή με ψήφισμά της διέκοψε τις εργασίες της για πέντε μήνες εξουσιοδοτώντας την κυβέρνηση να εκδίδει νομοθετικά διατάγματα για όλα τα θέματα
- Το κράτος της 4η Αυγούστου
Στις 4 Αυγούστου 1936, υπό την πίεση των κινητοποιήσεων σε πολλές πόλεις με επίκεντρο τη Θεσσαλονίκη με αποκορύφωμα την αιματηρή καταστολή της απεργίας της 9ης Μαΐου στη Θεσσαλονίκη και παραμονή μιας εικοσιτετράωρης πανελλαδικής απεργίας, ο Μεταξάς, επικαλούμενος τον κίνδυνο εσωτερικών ταραχών και την ασταθή διεθνή κατάσταση, συγκάλεσε έκτακτο υπουργικό συμβούλιο και ανακοίνωσε την απόφασή του να αναστείλει επ' αόριστον την ισχύ πολλών διατάξεων του Συντάγματος που κατοχύρωναν τις προσωπικές και συλλογικές ελευθερίες και να διαλύσει τη Βουλή με τη συγκατάθεση του βασιλιά, ο οποίος εξέδωσε δύο διατάγματα με τα οποία καταλύθηκε ο κοινοβουλευτισμός και επιβλήθηκε δικτατορία.
Η δικτατορία του Μεταξά κατατασσόταν από σύγχρονους παρατηρητές ως ένα «απροσδιόριστο» αλλά όχι φιλοφασιστικό καθεστώς.
Δημιουργήθηκε η ΕΟΝ, οργάνωση νεολαίας στην οποία χρησιμοποιούσαν σκούρες μπλε στολές και υιοθετήθηκε ο αρχαιοελληνικός χαιρετισμός δι’ ανατάσεως της δεξιάς χειρός .
Ο Μεταξάς δε συμμάχησε με καμία φασιστική χώρα, ενώ διατήρησε καλές σχέσεις με την Βρετανία και παρά το ότι το καθεστώς ήταν αντικομμουνιστικό, δεν ήταν και ολοκληρωτικό, αφού δεν επεδίωκε τον γενικό συντονισμό όλης της κοινωνίας.
- Η Ιδεολογία του Γ΄Ελληνικού Πολιτισμού
Ο Μεταξάς δημιούργησε και διέδωσε την ιδεολογία του «Γ΄ Ελληνικού Πολιτισμού», στην οποία στηρίχτηκε το κράτος της 4ης Αυγούστου, με παραδοσιακά στοιχεία, όπως την θρησκευτική πίστη.
Οι οπαδοί του καθεστώτος θεωρούσαν τους σύγχρονους Έλληνες συνεχιστές του Αρχαίου (Α΄) και Βυζαντινού (Β΄) Πολιτισμού και έχουν ως σκοπό τη φυλετική ενότητα του έθνους, καθώς και τη διατήρηση των παραδόσεων.
Το ιδανικό πολίτευμα κατά τον Μεταξά δεν ήταν η Αθηναϊκή Δημοκρατία, αλλά η στρατοκρατική Σπάρτη και η αρχαία Μακεδονία η οποία ενοποίησε πολιτικά την αρχαία Ελλάδα. Ο Μεταξάς προσπαθούσε να προβάλει τον εαυτό του ως τη μοναδική ελπίδα σωτηρίας σε ένα διαιρεμένο έθνος, ενώ στρεφόταν εχθρικά απέναντι στον "παλαιοκομματισμό" και τις κοινοβουλευτικές τακτικές του παρελθόντος. Το καθεστώς Μεταξά δεν εφάρμοσε και δεν πίστευε σε μια ιμπεριαλιστική πολιτική και η ιδεολογία περί «Γ΄ Ελληνικού Πολιτισμού» βρήκε πλατιά απήχηση στην Ελλάδα .
- Κοινωνική Πολιτική
Ο τομέας της κοινωνικής πολιτικής παρουσίασε μια συνολική και συνεπή πολιτική με την ολοκλήρωση της αγροτικής μεταρρύθμισης και την καθιέρωση του θεσμού της υποχρεωτικής διαιτησίας μεταξύ εργατοϋπαλλήλων και εργοδοσίας και των συλλογικών συμβάσεων εργασίας
- Γίνεται ρύθμιση των αγροτικών χρεών με τα αγροτικά προϊόντα να πωλούνται ακριβότερα, ενώ την περίοδο 1936-1938 ιδρύονται 567 εργοστάσια.
- Καθιερώνεται το 8ωρο ημερησίως και το 48ωρο εβδομαδιαίως, καθώς και η πληρωμή των υπερωριών.
- Καθιερώνεται η υποχρεωτική αργία της Κυριακής.
- Απαγορεύεται αυστηρώς και δια ροπάλου η παιδική εργασία.
- Καθορίζονται κατώτατα όρια μισθών και ημερομισθίων – το λεγόμενο «ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα» και υπογράφονται οι πρώτες συλλογικές συμβάσεις εργασίας.
- Ιδρύεται το ΙΚΑ.
- Ιδρύεται η Εργατική Εστία, με αυξημένες δραστηριότητες για «μετά την εργασίαν ψυχαγωγίαν των εργατών» και «εξασφάλισιν στέγης εις αυτούς»
- Καθιερώνεται η υποχρεωτική διαιτησία μεταξύ εργοδοτών και εργαζομένων.
- Καθιερώνεται η άδεια μετ’ αποδοχών.
- Ιδρύονται κρατικοί παιδικοί σταθμοί.
- Η ανεργία σχεδόν εξαφανίσθηκε. Για τους ελαχίστους ανέργους δημιουργήθηκε η «Εργατική Οργάνωσις Μετακινήσεως και Προστασίας Ανέργων» (πρόδρομος του ΟΑΕΔ), η οποία παρείχε επιδόματα ανεργίας και φρόντιζε για την οργανωμένη μετακίνηση των ανέργων σε περιοχές που υπήρχε εργασία.
- Ο Ελληνοιταλικός πόλεμος
Ο Μεταξάς αρχικά επέδειξε καρτερικότητα απέναντι στις ιταλικές προκλήσεις, προετοιμαζόμενος όμως ταυτοχρόνως για μια στρατιωτική αναμέτρηση στο πλευρό των Συμμάχων. Το μυστικό όπλο του Μεταξά ήταν η επιστράτευση με τα φύλλα πορείας. Ήταν μια πρωτοποριακή μέθοδος για την εποχή, όπου μπορούσε μέσα σε 2-3 εβδομάδες να συγκεντρώσει γρήγορα τον στρατό και να τον στείλει στο μέτωπο. Αυτό σε συνδυασμό με το ότι δεν έκανε νωρίτερα επιστρατεύσεις ήταν το στοιχείο του αιφνιδιασμού για τους Ιταλούς, οι οποίοι πίστευαν ότι ο πόλεμος με την Ελλάδα θα ήταν εύκολος. Στις 28 Οκτωβρίου του 1940, στις 3 π.μ., ο Ιταλός πρέσβης επισκέφθηκε τον Μεταξά και του έδωσε τελεσίγραφο, με το οποίο ζητούσε να επιτραπεί η είσοδος των ιταλικών δυνάμεων στην Ελλάδα. Ο Μεταξάς αρνήθηκε να υπακούσει στο ιταλικό τελεσίγραφο για ελεύθερη είσοδο των ιταλικών στρατευμάτων στην Ελλάδα. Η απάντηση του Ι. Μεταξά δόθηκε τα ξημερώματα της 28ης Οκτωβρίου 1940 : “ Alors c’ est la guerre”
- Το τέλος του Ιωάννη Μεταξά
Στις 29 Ιανουαρίου του 1941 στις 6:00 π.μ. ο Ιωάννης Μεταξάς αρρώστησε από βαριά φλεγμονή του φάρυγγος, η οποία κατέληξε σε παραμυγδαλικό απόστημα με τοξιναιμικά φαινόμενα και επιπλοκές που προκάλεσαν το θάνατό του
Το επίσημο ιατρικό ανακοινωθέν της 29ης Ιανουαρίου 1941 ανέφερε τα εξής :
«Ο Πρόεδρος της Ελληνικής Κυβερνήσεως ενεφάνισε προ δέκα ημερών, ήτοι το προπαρελθόν Σάββατον, φλεγμονήν του φάρυγγος, ήτις κατέληξεν εις απόστημα παραμυγδαλικόν. Παρά την έγκαιρον διάνοιξίν του, ως και την μετεγχειρητικήν κατάλληλον θεραπείαν, παρουσίασεν εν συνεχεία τοξιναιμικά φαινόμενα και επιπλοκάς, ως γαστρορραγίαν και ουρίαν, και απέθανεν σήμερον, 6 π.μ. Οι θεράποντες ιατροί Μαρίνος Γερουλάνος, Β. Μπένσης, Μ. Γεωργόπουλος, Μ. Μακκάς, Ε. Φωκάς, Δ. Δημητριάδης, Ι. Χρυσικός, Γ. Καραγιαννόπουλος, Δ. Κομνηνός, Ν. Λωράνδος, Γ. Οικονομίδης, Ν. Γεωργόπουλος».
Η κηδεία πραγματοποιήθηκε στις 31 Ιανουαρίου. Από πολλούς έχει υποστηριχθεί ότι ο θάνατός του ίσως και να οφείλεται σε επέμβαση των Άγγλων που δεν ήθελαν να επιτευχθεί συνθηκολόγηση της Ελλάδας με τη Γερμανία.
Αυτή η άποψη δεν επιβεβαιώνεται όμως από τα γραφόμενα του ημερολογίου του, όπου ο Μεταξάς γράφει ότι "καλύτερα να πεθάνουμε όλοι παρά να υποταχθούμε στον Χίτλερ" και απέρριπτε προτροπές του Έλληνα πρέσβη στη Γερμανία Ραγκαβή για μεσολάβηση του Χίτλερ.
Σύμφωνα με τον υπουργό Κωνσταντίνο Μανιαδάκη, ο θάνατος του Μεταξά προήλθε από ιατρικά λάθη ("Εάν ο Μεταξάς είχε νοσηλευθεί και στην τρίτη θέση ενός δημοσίου νοσοκομείου, θα είχε σωθεί")
Επίσης, ο Σπύρος Παξινός διευθυντής της Γενικής Ασφαλείας Αθηνών (1936-1941), το 1942 κατά τη διάρκεια δεξίωσης της Αγγλικής πρεσβείας στο Κάιρο, εκμυστηρεύτηκε σε Άγγλο διπλωμάτη την επιθυμία του να γράψει ένα βιβλίο που θα απεκάλυπτε τα πάντα γύρω από τον θάνατο του Ι. Μεταξά και το οποίο θα εξέδιδε μετά τον πόλεμο. Την επόμενη μέρα τον συνέλαβαν οι Άγγλοι και μεταφέρθηκε στις συριακές φυλακές στο Άκρον, ως πράκτορας των Γερμανών.
Με το τέλος του πολέμου μεταφέρθηκε σε φυλακές στην Ινδία και το 1958 δολοφονήθηκε στο Πακιστάν, χωρίς να διαλευκανθεί το έγκλημα.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου