Στη Σκωτία και στην Ιρλανδία υπάρχει το εξής έθιμο: η 29η Φεβρουαρίου είναι η μόνη μέρα που οι γυναίκες μπορούν να πάρουν την τύχη στα χέρια τους και να ζητήσουν σε γάμο των άντρα των ονείρων τους.
Πολλοί υποστηρίζουν πως πρόκειται για αστικό μύθο. Ωστόσο εντοπίζεται για πρώτη φορά στη Σκωτία του 1288. Η Βασίλισσα Μαργαρίτα επέβαλε με νόμο αυτή τη δυνατότητα των γυναικών να προτείνουν γάμο στον άνδρα, ο οποίος μάλιστα αν αρνηθεί οφείλει να πληρώσει πρόστιμο που μπορεί να ξεκινά από ένα φιλί και να φτάνει σε ένα μεταξωτό φόρεμα ή μεγάλο χρηματικό ποσό.
Στην Ιρλανδία πάλι η παράδοση αυτή διατηρείται μέχρι σήμερα. Οι Ιρλανδοί όμως υποστηρίζουν πως οι ρίζες αυτού του παράξενου εθίμου βρίσκονται γύρω στον 5ο αιώνα μ.Χ. όταν η Αγία Bridget απαίτησε από τον Άγιο Patrick να δώσει στις γυναίκες μία μέρα κατά την οποία θα μπορούν να ζητούν εκείνες σε γάμο τον άντρα που θέλουν. Αρχικά ο Άγιος Patrick σκέφτηκε μία φορά κάθε 7 χρόνια, αλλά η Αγία Bridget του είπε κλαίγοντας πως δεν μπορεί να γυρίσει και να ανακοινώσει στις γυναίκες αυτή τη φρικτή πρόταση και ζήτησε μία φορά κάθε τέσσερα χρόνια. Ο Άγιος Patrick δέχτηκε και τότε εκείνη εκμεταλλευόμενη το δικαίωμα αυτό ζήτησε τον ίδιο σε γάμο. Όταν εκείνος αρνήθηκε, για να απαλύνει τον πόνο της τη φίλησε και της χάρισε ένα μεταξωτό φόρεμα.
Έτσι γεννήθηκε αυτό το ιδιαίτερο έθιμο που κρατά μέχρι σήμερα.
Σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες, όπως η Δανία, η παράδοση απαιτεί από τον άντρα αν αρνηθεί, να χαρίσει στη γυναίκα 12 ζευγάρια γάντια για να μπορεί να κρύψει την απουσία του πολυπόθητου δαχτυλιδιού.
Στη Φιλανδία δε, ο άντρας αν αρνηθεί οφείλει να αγοράσει στη γυναίκα το ύφασμα για να φτιάξει εκείνη μια φούστα.
Ο μύθος όμως προκύπτει και από την ιδιαιτερότητα που έτσι κι αλλιώς φέρει η 29η Φεβρουαρίου.
Στο δίκαιο του Ηνωμένου Βασιλείου η μέρα αυτή δεν είχε καμία νομική αναγνώριση. Θεώρησαν λοιπόν οι γυναίκες πως την ίδια μέρα δεν ισχύουν ούτε οι παραδόσεις, και συνεπώς ούτε η παράδοση που απαιτεί ο άνδρας να κάνει την πρόταση.
Επιπλέον, η 29η Φεβρουαρίου είναι η μέρα που «διορθώνει» το κενό και την ανακολουθία ανάμεσα στο ημερολογιακό έτος των 365 ημερών και τον πραγματικό χρόνο στον οποίο η γη ολοκληρώνει τον κύκλο της γύρω από τον ήλιο (365 ημέρες και 6 ώρες). Έτσι οι γυναίκες που φοβούνταν «μήπως μείνουν στο ράφι» εκμεταλλεύτηκαν τη μέρα για να ζητήσουν τον καλό τους σε γάμο, αν και ακούγεται κάπως σαν μέρα της απελπισίας.
Έτσι γεννήθηκε αυτό το ιδιαίτερο έθιμο που κρατά μέχρι σήμερα.
Σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες, όπως η Δανία, η παράδοση απαιτεί από τον άντρα αν αρνηθεί, να χαρίσει στη γυναίκα 12 ζευγάρια γάντια για να μπορεί να κρύψει την απουσία του πολυπόθητου δαχτυλιδιού.
Στη Φιλανδία δε, ο άντρας αν αρνηθεί οφείλει να αγοράσει στη γυναίκα το ύφασμα για να φτιάξει εκείνη μια φούστα.
Ο μύθος όμως προκύπτει και από την ιδιαιτερότητα που έτσι κι αλλιώς φέρει η 29η Φεβρουαρίου.
Στο δίκαιο του Ηνωμένου Βασιλείου η μέρα αυτή δεν είχε καμία νομική αναγνώριση. Θεώρησαν λοιπόν οι γυναίκες πως την ίδια μέρα δεν ισχύουν ούτε οι παραδόσεις, και συνεπώς ούτε η παράδοση που απαιτεί ο άνδρας να κάνει την πρόταση.
Επιπλέον, η 29η Φεβρουαρίου είναι η μέρα που «διορθώνει» το κενό και την ανακολουθία ανάμεσα στο ημερολογιακό έτος των 365 ημερών και τον πραγματικό χρόνο στον οποίο η γη ολοκληρώνει τον κύκλο της γύρω από τον ήλιο (365 ημέρες και 6 ώρες). Έτσι οι γυναίκες που φοβούνταν «μήπως μείνουν στο ράφι» εκμεταλλεύτηκαν τη μέρα για να ζητήσουν τον καλό τους σε γάμο, αν και ακούγεται κάπως σαν μέρα της απελπισίας.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου