27 Οκτωβρίου εορτάζεται και τιμαται η Ελληνική Σημαία

Στις 27 Ιανουαρίου του 1978 καθιερώνεται ο ενιαίος τύπος ελληνικής σημαίας, με τις εννιά λευκές και μπλέ ρίγες με ένα σταυρό στο επάνω αριστερό άκρο. Αυτή που παλαιότερα λεγόταν «ναυτική».

Η εθνική σημαία της Ελλάδος   περιέχει εννέα ισοπαχείς, οριζόντιες και εναλλασσόμενες λευκές και κυανές  παράλληλες λωρίδες. Μέσα σε ένα κυανό τετράγωνο στο πάνω προσίστιο μέρος, υπάρχει ένας λευκός σταυρός . Οι εννέα λωρίδες αντιστοιχούν σε κάθε γράμμα ξεχωριστά, από τη λέξη "ελευθερία". Επίσης είναι τόσες όσες και οι συλλαβές του "Ελευθερία ή Θάνατος ". Ο σταυρός συμβολίζει το επίσημο θρήσκευμα της χώρας, τον χριστιανισμό, και κατά άλλους, είναι πανάρχαιο σύμβολο του δυισμού και συμβολίζει τα τέσσερα στοιχεία της φύσης

Η επίσημη κρατική Σημαία έχει γύρω γύρω κρόσια , που συμβολίζουν τις ψυχές των πεσόντων υπέρ της πατρίδος .

Η σημαία του λευκού σταυρού σε μπλε φόντο χρησιμοποιήθηκε στην εξέγερση της Μακεδονίας  υπό τους Νικοτσάρα  και Σταθά το 1807. 

Αυτή ευλογήθηκε και υψώθηκε το 1807  στη Μονή Ευαγγελιστρίας στη Σκιάθο . Σ’ αυτή ο ηγούμενος Νήφων όρκισε τους οπλαρχηγούς Θεόδωρο Κολοκοτρώνη  Ανδρέα Μιαούλη, Παπαθύμιο Βλαχάβα, Γιάννη Σταθά, Νικοτσάρα και Σκιαθίτη  διδάσκαλο του Γένους Επιφάνιο-Στέφανο Δημητριάδη, τους Λαζαίους , τον Αναστάσιο Καρατάσο , τον Λιόλιο Ξηρολειβαδίτη , τον Νικόλαο Τσάμη  και πολλούς άλλους. Οι καπεταναίοι είχαν συγκεντρωθεί στο Μοναστήρι για να σχεδιάσουν τις επόμενες κινήσεις τους για την Επανάσταση 


Παραλλαγή της ήταν η σημαία  του Παπαφλέσσα, φτιαγμένη από το μπλέ  εσωτερικό του ράσου του και την φουστανέλα ενός συμπολεμιστή του.

Το 1822 , μόλις ένα έτος από την Διακήρυξη της Ανεξαρτησίας   και το ξεκίνημα του αγώνα των Ελλήνων, λαμβάνει χώρα η Α΄Εθνική Συνέλευση στην Επίδαυρο . Το "Προσωρινόν Πολίτευμα της Ελλάδος" που προέκυψε από αυτή την συνέλευση, είναι ουσιαστικά το πρώτο ελληνικό σύνταγμα . Στις παραγράφους ρδ' και ρε' υπάρχει η πρώτη απόφαση για τη μορφή της ελληνικής σημαίας . Το Πολίτευμα καθιέρωσε τα χρώματα κυανό και λευκό και ανέθεσε στο Εκτελεστικό Σώμα να προσδιορίσει τη μορφή της.

• Η επιλογή των χρωμάτων

Σύμφωνα με μια θεωρία θέλησαν να αποφύγουν το κόκκινο και το πράσινο , χρώματα δηλαδή που συνδέονταν με την ισλαμική Οθωμανική Αυτοκρατορία . 
Σύμφωνα με άλλη θεωρία, η επιλογή των χρωμάτων έγιναν για να συμβολίζει το γαλάζιο  της θάλασσας του  Αιγαίου  και το λευκό  των κυμάτων. 
Η πιο διαδεδομένη θεωρία για το πλήθος των λωρίδων, είναι ότι συμβολίζουν τις συλλαβές της φράσης «ελευθερία ή θάνατος», οι πέντε κυανές  τις συλλαβές Ε-λευ-θε-ρί-α και οι τέσσερις λευκές  ή θά-να-τος. Οι θεωρίες για την επιλογή των χρωμάτων και το συμβολισμό των λωρίδων κρίνονται συχνά ως λαϊκοί θρύλοι. Ωστόσο, πολλές από τις σημαίες της επανάστασης έφεραν μία από τις φράσεις «Ελευθερία ή Θάνατος», «Ή ΤΑΝ Ή ΕΠΙ ΤΑΣ», ή «ΝΙΚΗ Ή ΘΑΝΑΤΟΣ».

Στις 15 Μαρτίου 1822  εκδόθηκε η απόφαση 540 του εκτελεστικού, υπογεγραμμένη από τον Αλέξανδρο Μαυροκορδάτο , πρόεδρο του. Το διάταγμα όριζε για τις σημαίες ότι:

α) των μεν κατά γην δυνάμεων η σημαία, σχήματος τετραγώνου, θα είχεν εμβαδόν κυανούν, το οποίο θα διηρείτο εις τέσσαρα ίσα τμήματα από άκρων έως άκρων του εμβαδού

β) η δε κατά θάλασσαν σημαία θα ήτο διττή' μία διά τα πολεμικά και άλλη διά τα εμπορικά πλοία. Και της μεν διά τα πολεμικά πλοία το εμβαδόν θα διηρείτο ες εννέα οριζόντια παραλληλόγραμμα, παραμειβομένων εις αυτά των χρωμάτων λευκού και κυανού' εις την άνω δε προς τα έσω γωνίαν τούτου του εμβαδού εσχηματίζετο τετράγωνον κυανόχρουν, διηρημένον εν τω μέσω δι' ενός σταυρού λευκοχρόου. Της δε διά τα εμπορικά πλοία διωρισμένης το εμβαδό θα ήτο κυανούν' εις την άνω προς τα έσω γωνίαν τούτου του εμβαδού εσχηματίζετο ωσαύτως τετράγωνον λευκόχρουν και διηρημένον εν τω μέσω δι' ενός σταυρού κυανοχρόου.

Στις 27 του Οκτώβρη, παραμονή της επετείου του ΟΧΙ, γιορτάζεται και τιμάται η Ελληνική σημαία .

Σε όλους τους αγώνες του ΄Εθνους οι ΄Ελληνες πολέμησαν και υπερασπίστηκαν με τη ζωή τους το ιερό αυτό σύμβολο και αξίζει εδώ να αναφερθούμε σε μερικούς από αυτούς 

• Κωνσταντίνος Κουκίδης

Ο ηρωικός τσολιάς “Κώστας Κουκίδης” , που ήταν φρουρός της στις 27 Απριλίου 1941 και που όταν οι Γερμανοί τον διέταξαν να κατεβάσει την Ελληνική Σημαία στην Ακρόπολη για να ανεβάσουν τη Γερμανική, την κατέβασε από τον ιστό της , τυλίχτηκε με αυτήν και πήδησε από τον “Ιερό Βράχο” {Μνημείο της Ανθρωπότητος}, μη αντέχοντας στην ταπείνωση της παράδοσης της ένδοξης Ελληνικής Σημαίας . Το γεγονός αυτό δεν έγινε αμέσως και ευρέως γνωστό γιατί ο ελεγχόμενος από τις κατοχικές δυνάμεις τότε τύπος το απεσιώπησεν. 

Η επίσημη αναφορά έγινε από την αγγλική εφημερίδα “Daily Mail” στις {9 Ιουνίου 1941} από το συντάκτη της “Νίκολας Χάμοντ” σε ανταπόκρισή του από το Κάϊρο. 

Το έτος {2001} ο Δήμος Αθηναίων ανήγειρε στην Ακρόπολη μαρμάρινη στήλη στη μνήμη του ηρωικού εύζωνος “Κωνσταντίνου Κουκίδη” .

• Σπύρος Καγιαλεδάκης - Καγιαλές

Ενα ακόμα παράδειγμα ηρωισμού και αυτοθυσίας είναι και αυτό του Κρητικού Σπύρου Καγιαλέ – Καγιαλεδάκη, που στις {9 Φεβρουρίου 1897} όταν κατόπιν του βομβαρδισμού των Κρητών επαναστατών στο Ακρωτήρι των Χανίων, από το στόλο των Μεγάλων Δυνάμεων, μια οβίδα έσπασε τον ιστό της Σημαίας μας , τη σήκωσε με τα χέρια του μεταβάλοντας το σώμα του σε ιστό. Προς τιμήν του δε ο Ιταλός ναύαρχος “Κονεβάρο”, βλέποντας από τη ναυαρχίδα του την ηρωική αυτή πράξη διέταξε την παύση του βομβαρδισμού. Αρχηγός της Επανάστασης ήταν ο Οπλαρχηγός Αντώνης Σήφακας , και μέλη της οι : Ελ.Βενιζέλος , Νίκος Πιστολάκης, Γιώργος Μυλωνάκης , Χαράλαμπος Παπαδάκης και Κώστας Φούμης.

• Μάχη του Μπιζανίου

Πως μπορεί ακόμα κανείς να ξεχάσει το γενναίο σημαιοφόρο που σκοτώθηκε από εχθρικά πυρά, τη στιγμή που έστηνε την ελληνική σημαία στην κορυφή του Μπιζανίου το 1912 . Στη μάχη που ακολούθησε, σκοτώθηκαν δέκα στρατιώτες για να μην πέσει η σημαία στα χέρια του εχθρού. Στο τέλος ο λοχίας, που είχε απομείνει, όρμησε στο ύψωμα, αγκάλιασε τη σημαία, κατρακύλησε αιμόφυρτος στην πλαγιά και όταν έφθασε στο διοικητή του τάγματος, στάθηκε όρθιος χαιρέτησε και ανάφερε στο διοικητή. "Κύριε διοικητά, έχω την τιμή να σας παραδώσω τη σημαία". Και έπεσε νεκρός.

Η Ιστορία μας είναι γεμάτη από τέτοια περιστατικά αυτοθυσίας για την προστασία της σημαίας μας. Πρόσφατο παράδειγμα, τα γεγονότα στην Κερύνεια το 1996 όταν ο Σολωμού έγινε ο ίδιος σημαία και θυσιάστηκε για τα ίδια ιδανικά τα οποία συμβολίζει η γαλανόλευκη.

Το προβλέπει ο Ποινικός Κώδικας για την Σημαία

Αρ. 155 και 181 Ποινικού Κώδικα περί σημαίας  
Ν 851/1978: Περί Εθνικής Σημαίας


http://old.law.uoa.gr/crime-research/simaia.pdf

1.       Η Ελληνική Σημαία εκπροσωπεί το Έθνος και την πατρίδα μας. Ενώ σε περίπτωση πολέμου η σημαία πρέπει να φυλάσσεται και προστατεύεται ακόμα και με την ζωή μας.

2.       Σε περίπτωση που μια σημαία φθαρεί, τότε καίγεται, αλλά ΠΟΤΕ δεν πετιέται στα σκουπίδια. Στα σκουπίδια μπορούν να πεταχτούν μόνο οι στάχτες.

3.       Η Σημαία χρησιμοποιείται μόνον σε έπαρση επί ιστού. Απαγορεύεται η οποιαδήποτε άλλη χρήση της (π.χ. κρέμασμα κουρτίνας, διακοσμητικό, ένδυμα, κ.λπ.)

4.       Κατά την έπαρση της Ελληνικής Σημαίας στεκόμαστε όλοι προσοχή. Ο σημαιοφόρος αίρει γοργά και κατά την διάρκεια της Έπαρσης της Σημαίας ψάλλετε ο Εθνικός Ύμνος.

5.       Εάν υπάρχουν πολλές σημαίες τότε η Ελληνική πρέπει να βρίσκεται στο ίδιο ύψος ή ψηλότερα από τις υπόλοιπες.

6.       Κατά την υποστολή της Σημαίας στεκόμαστε προσοχή. Ο σημαιοφόρος υποστέλλει αργά.

7.       Κατά την ημέρα πένθους η Σημαία κυματίζει μεσίστια και αφού ο σημαιοφόρος τελειώσει την έπαρση, τότε προχωρεί σε υποστολή μέχρι το μέσο του ιστού.

8.       ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ η Ελληνική Σημαία να αγγίζει το έδαφος για οποιονδήποτε λόγο. Σε περίπτωση που η Σημαία είναι πολύ μεγάλη, η έπαρση πρέπει να γίνεται από τον σημαιοφόρο και με την βοήθεια του παραστάτη. Το ίδιο πρέπει να γίνεται και κατά την υποστολή της Σημαίας.