70 περίπου χρόνια μετά η συμφωνία του Μπλέντ μοιάζει να επαναλαμβάνεται... και το σχέδιο του Στάλιν του Τίτο και των Βουλγάρων εις βάρος της Ελλάδος, φαίνεται να παίρνει σάρκα και οστά με τη βοήθεια των σύγχρονων Ελλήνων μπολσεβίκων και την ανάληψη της εξουσίας απο την πρώτη φορά αριστερά...
Μεταξύ 30 Ιουλίου και 1ης Αυγούστου 1947 συνήλθε εις την κωμόπολιν Μπλέντ της Νοτιοσλαυΐας, διάσκεψις, εις επικύρωσιν των συμφωνηθέντων μεταξύ Στάλιν και Ζαχαριάδη, μεταξύ Νοτιοσλαυΐας και Βουλγαρίας, εις την οποίαν, όμως, παρέστησαν και εκπρόσωποι της Σοβιετικής Ενώσεως και της Αλβανίας.
Το Κ.Κ.Ε., επίσης, συμμετέσχεν εις την διάσκεψιν του Μπλέντ, δι' εκπροσώπου του, πλην όμως, επειδή η Ελλάς δεν ήτο Σλαβική χώρα, δεν υπέγραψε την εν λόγω Συμφωνίαν, αλλ' απεφασίσθη «να κληθή όπως υπογράψη το ως άνω Πρωτόκολλον έφ' όσον συσταθή Ελεύθερη Ελληνική Δημοκρατική Κυβέρνηση» (Άρθρον 6ον).
Κύριον θέμα της διασκέψεως ήτο ή Μακεδόνικη Ένωσις και η δημιουργία της «Ομόσπονδης Λαϊκής Δημοκρατίας της Μακεδονίας», εντός των κόλπων τής Νοτιοσλαυϊκής Όμοσπονδίας - ήτοι, η συγκρότησις της Ομοσπονδίας Σλάβων του Νότου.
Δι' αυτής προεβλέπετο η παραχώρησις εις την Νοτιοσλαβίαν («Μακεδονίαν των Σκοπίων»), εκ μέρους της Βουλγαρίας, της περιοχής της καλούμενης «Μακεδονία τον Πιρίν» (Όρβηλος), ενώ ή τελευταία θα ελάμβανεν εις αντάλλαγμα την περιοχήν της πόλεως του Πιρότ (ανατολικώς της Νις) και θα είχε, ακόμη, την υποστήριξιν της Νοτιοσλαβίας διά την διεκδίκησιν της Δυτικής Θράκης.
Επίσης, διά της Στρατιωτικής Συμβάσεως του Μπλέντ, εις την οποίαν η Ελλάδα εχαρακτηρίζετο, αιά τον «Δημοκρατικό Στρατό Ελλάδας», ως εχθρικόν έδαφος, προεβλέπετο η προσάρτησις της Ελληνικής Μακεδονίας («Μακεδονία του Αιγαίου») εις την «Λαϊκήν Νοτιοσλαυϊκήν Μακεδονίαν» («Μακεδονία του Βαρντάρ» εις αντάλλαγμα της παρεχομένης υποστηρίξεως, υπό της Νοτιοσλαβίας και της Βουλγαρίας, προς τους ανταρτοκομμουνιστάς.
Εις την στρατιωτικήν αυτήν σύμβασιν, την γνωστήν ως Συμφωνίαν του Μπλέντ, καθορίζεται σαφώς ο τρόπος εφοδιασμού και η παροχή πάσης φύσεως στρατιωτικής βοηθείας προς τον «μαχόμενο Ελληνικό Δημοκρατικό Στρατό», οργάνωσις επί του εδάφους των Βορείων γειτόνων μας, Κέντρων υποδοχής και ανεφοδιασμού, ως και τοιούτων εκπαιδεύσεως, περιθάλψεως και διοικητικής μερίμνης προς εξυπηρέτησιν των κομμουνιστοσυμμοριτών.
Εις τη περιοχή του Βιτσίου συνήλθε, την 27ην Μαρτίου 1949, η Συνδιάσκεψη της Κομμουνιστικής Αιγιακής Μακεδονίας (Κ.Ο.ΑΙ.Μ.). Επί των τοίχων των γραφείων του ΚΚΕ διακρίνονται τα συνθήματα:
«Ζήτω η 1η Μακεδονική Συνδιάσκεψη της ΚΟΕΜ»
«Προλετάριοι όλης της γης ενωθείτε»
«Ζήτω ο Στρατάρχης Στάλιν»
|
Ως γνωστόν, η Συμφωνία του Μπλέντ υπήρξε συνέχεια των διαπραγματεύσεων, αι οποίαι ήρχισαν εις την Σόφιαν, τον Σεπτέμβριον τού 1944, μεταξύ των Κομμουνιστικών Κομμάτων Νοτιοσλαυΐας και Βουλγαρίας, διά την συγκρότησιν «Βαλκανικής Κομμουνιστικής Ομοσπονδίας» (Β.Κ.Ο.), εις την οποίαν θα συμμετείχε, πλην των δύο αυτών Χωρών και το υπό ίδρυσιν «Μακεδονικόν» Κράτος.
Ο Τίτο, δύο έτη βραδύτερον, ήτοι την 1ην Αυγούστου 1949, ομιλών εις τα Σκόπια και αναφερόμενος εις την Συμφωνίαν του Μπλέντ, επιβεβαιώνει διά των λόγων του το περιεχόμενον της προδοτικής αυτής Συμφωνίας. Συγκεκριμένως, ούτος, είπε:
«... Εφθάσαμεν εις την Συμφωνίαν του Μπλέιντ δια να εξοφλήσωμεν κάθε σχέσιν με το παρελθόν και να λύσωμεν το Μακεδονικόν ζήτημα κατά τρόπον Μαρξιστικόν. Διεκηρύξαμεν ότι οι λαοί της Μακεδονίας του Βαρδάρη, του Πιρίν και του Αιγαίου έπρεπε να αποκτήσουν το δικαίωμα της αυτοδιαθέσεώς των».
Την 2αν Δεκεμβρίου 1947 απεφασίσθη, υπό του εδρεύοντος εις Βελιγράδιον Κλιμακίου του Πολιτικού Γραφείου του Κ.Κ.Ε., η υλοποίησις της «Διακηρύξεως του Στρασβούργου», δηλαδή των συμφωνηθέντων μεταξύ Στάλιν και Ζαχαριάδη, και την 24ην του ιδίου μηνός ανηγγέλθη, εκ Βελιγραδίου, διά του εκεί εγκατεστημένου Ραδιοφωνικού Σταθμού του «Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας», ο σχηματισμός, από της προηγουμένης ημέρας, «Προσωρινής Δημοκρατικής Κυβέρνησης», κάπου «στην Ελεύθερη Ελλάδα», με «Πρωθυπουργόν» και «Υπουργόν Στρατιωτικών» τον αγράμματον καπνεργάτην «Στρατηγόν» Μάρκον Βαφειάδην.
Τέλος, την επομένην ημέραν, 25ην Δεκεμβρίου 1947, εξαπελύθη, υπό την διοίκησιν του αρχισυμμορίτου Μάρκου Βαφειάδη, η μεγάλη, αλλ' ανεπιτυχής, επίθεσις των οργανωμένων εις συμμορίας ανταρτοκομμουνιστών. εναντίον της πόλεως της Κονίτσης, προκειμένου αυτή να χρησιμοποιηθή ως έδρα της «Κυβέρνησης» των κομμουνίστοσυμμοριτών.
Λειτουργώντας με αυτό το πνεύμα, προετοίμασαν και το σχέδιο «Λίμνες», το οποίο καλούσε τον «ΔΣΕ» να σχηματίσει στρατό 50.000 – 60.000 μαχητών, ικανό να καταλάβει και να κρατήσει μεγάλες περιοχές της βορείου Ελλάδος περιλαμβανομένης και της Θεσσαλονίκης.
Ουσιαστικά δηλαδή το σχέδιο Λίμνες στόχευε στην απόσχιση της Μακεδονίας από το Βασίλειον της Ελλάδος και την προσάρτησή της στη σχεδιαζόμενη«Ομόσπονδη Λαϊκή Δημοκρατία της Μακεδονίας».
Ένα από τα επακόλουθα αυτής της απόφασης ήταν η απόλυτη ανάγκη του «ΔΣΕ» να εξασφαλίσει με οποιονδήποτε τρόπο τη συνεργασία και βοήθεια από τον πληθυσμό των περιοχών που έθετε υπό τον έλεγχό του...».
Ένα από τα επακόλουθα αυτής της απόφασης ήταν η απόλυτη ανάγκη του «ΔΣΕ» να εξασφαλίσει με οποιονδήποτε τρόπο τη συνεργασία και βοήθεια από τον πληθυσμό των περιοχών που έθετε υπό τον έλεγχό του...».
Να σημειωθεί ότι ο σχηματισμός της «Προσωρινής Δημοκρατικής Κυβέρνησης» του ΚΚΕ, που ακολούθησε τον Δεκέμβριο του 1947 και το Παιδομάζωμα που άρχισε επισήμως στις αρχές του 1948, ήταν συνέχεια και «παιδιά» της Συμφωνίας του Μπλέντ και του Σχεδίου Λίμνες.
(*) Έλαβαν μέρος: τα έξι μέλη του Πολιτικού Γραφείου – Ζαχαριάδης, Βαφειάδης, Ιωαννίδης, Στρίγγος, Ρούσσος και Ερυθριάδης – και οι αρχηγοί των 3 βορείων διοικήσεων του «ΔΣΕ», Κεντρικής Μακεδονίας, Δυτικής Μακεδονίας, Θράκης και Ανατολικής Μακεδονίας, Κικίτσας, Κανακαρίδης και Λασσάνης αντίστοιχα.
Όλοι αυτοί συμφώνησαν να αγωνισθούν για να αποκόψουν τη Μακεδονία και τη Θράκη από την Ελλάδα.
Το 1948 η Βουλγαρική κυβέρνηση κατήγγειλε τη Γιουγκοσλαβική πολιτική στη Μακεδονία ως επεκτατική και αναθεώρησε την πολιτική της στο Μακεδονικό ζήτημα.
Οι ιδέες για Βαλκανική Ομοσπονδία και Ενωμένη
Μακεδονία εγκαταλείφθηκαν, οι Σλαβομακεδόνες δάσκαλοι εκδιώχθηκαν και η διδασκαλία της Σλαβομακεδονικής σε όλη την επαρχία διακόπηκε.
Στην Ελλάδα επίσης η ιδέα της ένωσης της Μακεδονίας με κομμουνιστική διακυβέρνηση παραιτήθηκε το 1948 όταν οι Έλληνες κομμουνιστές έχασαν τον Εμφύλιο Πόλεμο και δημιουργήθηκε το χάσμα μεταξύ του Τίτο και της ΕΣΣΔ και της φιλοσοβιετικής Βουλγαρίας.
Με πληροφορίες απο το διαδίκτυο
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου