Οι δύο υπουργοί εξωτερικών
βρίσκονται εκεί από το απόγευμα της Πέμπτης και ουδείς γνωρίζει τι πρόκειται να ανακοινώσουν, με το πέρας των συνομιλιών τους, που αποτελούν μια υψηλού ρίσκου και αμφίβολης αποτελεσματικότητας πρωτοβουλία που ανέλαβε ο κ. Ν.Κοτζιάς, δεδομένης της αδιάλλακτης στάσης της αλβανικής ηγεσίας σε μια σειρά ζητημάτων.
Η πρόσκληση του κ. Κοτζιά στον κ. Μπουσάτι, είχε εξαρχής ως αντικείμενο τη συζήτηση σε διμερές επίπεδο όλων των διμερών διαφορών ανάμεσα στην Ελλάδα και την Αλβανία, με σκοπό να υπάρξει συμφωνία ή σύγκλιση σε κάποια από αυτές, παρά το γεγονός ότι η αλβανική ηγεσία έχει επιδείξει προσφάτως μια ιδιαίτερα επιθετική συμπεριφορά έναντι των ομογενών της Βορείου Ηπείρου με την κατεδάφιση κτιρίων και οικιών στη Χειμάρρα.
Ολες οι πρόσφατες πρωτοβουλίες του κ. Κοτζιά με Σκόπια και Αλβανία, χαρακτηρίζονται από μια βιαστική επιθυμία μιας συνολικής επίλυσης υπό μορφή πακέτου όλων των προβλημάτων και εκκρεμοτήτων με τους δύο βαλκανικούς γείτονες, πράγμα που είναι και επιθυμία του διεθνούς παράγοντα και κυρίως της Ουάσιγκτον
Αλλωστε, το θέμα των δυτικών Βαλκανίων ήταν αντικείμενο συζήτησης στις επαφές του κ. Κοτζιά, με τον αντιπρόεδρο των ΗΠΑ Μάικ Πενς στο τελευταίο ταξίδι που έκανε με τον πρωθυπουργό Αλ. Τσίπρας στην Ουάσιγκτον.
Δυστυχώς η συνάντηση των δύο ΥΠΕΞ, γίνεται σε ένα πολύ δύσκολο περιβάλλον για την Αθήνα και η μεθοδολογία που έχει επιλεγεί, είναι προβληματική για την Ελλάδα καθώς δημιουργεί ετεροβαρείς συνθήκες διαπραγμάτευσης.
Επιπλέον η Αθήνα αποδέχθηκε την έναρξη της συζήτησης χωρίς όρους, χωρίς καν να απαιτήσει ως προϋπόθεση, την προηγουμένη υλοποίηση όλων των δεσμεύσεων που έχει αναλάβει η Αλβανική πλευρά την τελευταία εικοσαετία.
Δεν έχει υπάρξει ουδεμία ουσιαστική προετοιμασία για την μορφή του πακέτου και των θεμάτων που θα μπορεί να συμπεριληφθούν, ενώ είναι απολύτως λανθασμένη η αποδοχή εκ μέρους της Αθήνας της διμεροποίησης ζητημάτων όπως αυτό του σεβασμού των ανθρώπινων και μειονοτικών δικαιωμάτων καθώς και της αρχής της καλής γειτονίας, αφού αυτά αποτελούν ήδη τις βασικές προυποθέσεις της ΕΕ για την ένταξη μιας χώρας στην Ενωση.
Εδώ αναδεικνύεται και η αδυναμία ή ίσως η έλλειψη διορατικότητας της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής καθώς όταν προσφέρθηκε στην Αλβανία το καθεστώς υποψήφιας προς ένταξη χώρας αλλά και η ένταξη της στο ΝΑΤΟ, δεν συνδέθηκαν αυτές οι δυο κινήσεις με την επίλυση των προβλημάτων και σε διμερές και σε περιφερειακό επίπεδο.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου