Συμπαραστάτης και το Ελληνικό Υπουργείο Πολιτισμού? μεσω χρηματοδότησης ... του στησίματος !
Η γνωστή πλέον Documenta, μετά τους ψιθύρους των νεκρών στο πρώτο νεκροταφείο πέρσι, πήγε φέτος ένα βήμα παρπέρα με την παράσταση - «Degenerate 14» και μάλιστα με κρατική χρηματοδότηση...
Η... παράσταση όπως φαίνεται και στην φωτο παρακολουθείται με δέος και τη δέουσα προσοχή από τους παρευρισκόμενους ...
Η συγκεκριμένη έκθεση παρά την ελληνική οικονομική κρίση, χρηματοδοτήθηκε από το Υπουργείο Πολιτισμού της κ. Κονιόρδου
Τα χρήματα που συγκεντρώθηκαν θα πάνε σε δομές φιλοξενίας προσφύγων.
Να υποθέσουμε πως η έκθεση θα παρουσιαστεί και στους πρόσφυγες? ή όχι ?...
Τα χρήματα που συγκεντρώθηκαν θα πάνε σε δομές φιλοξενίας προσφύγων.
Να υποθέσουμε πως η έκθεση θα παρουσιαστεί και στους πρόσφυγες? ή όχι ?...
Τι είναι η Documenta 14
Η documenta 14 δεν ανήκει σε κανέναν συγκεκριμένα. Τη μοιράζονται οι επισκέπτες και οι καλλιτέχνες της, οι αναγνώστες και οι συγγραφείς της, καθώς και όλοι όσοι εργάστηκαν για την υλοποίησή της.
Την Κυριακή 17 Σεπτεμβρίου 2017, ύστερα από 163 μέρες γεμάτες συναυλίες, προβολές, αναγνώσεις, περφόρμανς, συζητήσεις και παρουσιάσεις των έργων που δημιούργησαν περισσότεροι από 160 διεθνείς καλλιτέχνες, οι εκθεσιακοί χώροι της documenta 14 στο Κάσελ άνοιξαν για τελευταία φορά τις πύλες τους στο κοινό.
Περισσότεροι από ένα εκατομμύριο επισκέπτες είδαν την έκθεση στις δύο πόλεις κατά τη διάρκεια των 163 ημερών, γεγονός που καθιστά την documenta 14 την έκθεση σύγχρονης τέχνης με τη μεγαλύτερη επισκεψιμότητα όλων των εποχών.
Κατά τις εκατό ημέρες της documenta 14 στο Κάσελ, 891.500 άνθρωποι επισκέφτηκαν τους εκθεσιακούς χώρους, τις εκδηλώσεις και τα έργα σε δημόσιους χώρους. Το 65% των επισκεπτών ήταν από τη Γερμανία και το υπόλοιπο 35% από 76 χώρες απ’ όλο τον κόσμο. Από αυτούς, οι 32.800 ήταν μαθητές σχολείων, περισσότεροι από 14.500 ήταν κάτοχοι εποχικού εισιτηρίου, 14.500 ήταν επαγγελματίες και 11.150 ήταν εκπρόσωποι των μέσων ενημέρωσης, ενώ 19.750 επισκέφτηκαν τις διάφορες εκδηλώσεις του Προγράμματος Δημόσιων Δράσεων της documenta 14 και άλλες περφόρμανς στο Κάσελ.
Στην Αθήνα η documenta 14 δέχθηκε περισσότερες από 339.000 επισκέψεις σε 47 εκθεσιακούς χώρους, γεγονός που την κατέστησε την έκθεση σύγχρονης τέχνης σε πολλαπλούς χώρους με τη μεγαλύτερη επισκεψιμότητα στην ιστορία της Ελλάδας. Σχεδόν οι μισοί από τους επισκέπτες ήταν από την Ελλάδα· το 25% των επισκεπτών ήρθε από τη Γερμανία και οι υπόλοιποι από 50 και πλέον χώρες απ’ όλο τον κόσμο.
Στην Αθήνα την documenta 14 επισκέφτηκαν περισσότεροι από 2.200 εκπρόσωποι των μέσων ενημέρωσης. 5.750 επαγγελματίες ταξίδεψαν στην Αθήνα για να επισκεφτούν την documenta 14 κατά τις ημέρες προεπισκόπησης και στη διάρκεια της έκθεσης και 2.500 μαθητές επισκέφτηκαν την έκθεση στην Αθήνα.
Στην Αθήνα την documenta 14 επισκέφτηκαν περισσότεροι από 2.200 εκπρόσωποι των μέσων ενημέρωσης. 5.750 επαγγελματίες ταξίδεψαν στην Αθήνα για να επισκεφτούν την documenta 14 κατά τις ημέρες προεπισκόπησης και στη διάρκεια της έκθεσης και 2.500 μαθητές επισκέφτηκαν την έκθεση στην Αθήνα.
700.000 ακροατές συντονίστηκαν με το ραδιοφωνικό πρόγραμμα Every Time A Ear di Soun στο διαδίκτυο. Το πρόγραμμα, μια συνεργασία της documenta 14 με το Deutschlandfunk Kultur, μεταδιδόταν καθ’ όλη τη διάρκεια της έκθεσης. Εννέα ραδιοφωνικοί σταθμοί στην Ελλάδα, στο Καμερούν, στην Κολομβία, στον Λίβανο, στη Βραζιλία, στην Ινδονησία, στις Ηνωμένες Πολιτείες και στη Γερμανία συνέθεσαν μια διεθνή έκθεση τέχνης στα ερτζιανά.
Η κανονική ροή του προγράμματος αυτών των σταθμών, που αναμεταδίδεται στην εκάστοτε τοπική γλώσσα, εμπλουτιζόταν καθημερινά επί τέσσερις ώρες με έργα τέχνης για το ραδιόφωνο που δημιουργήθηκαν κατά παραγγελία της documenta 14, όπως και με αρχειακό υλικό και ηχογραφήσεις επιλεγμένων αποσπασμάτων από τις δημόσιες δράσεις της documenta 14. To Every Time A Ear di Soun συνοδευόταν επίσης από ζωντανές δράσεις οι οποίες αφορούσαν τη φαινομενολογία του ηχητικού, τον ήχο ως φορέα ιστορικής αφήγησης, τη θεωρία του Frantz Fanon για το ραδιόφωνο ως μέσο αντίστασης, τη θεωρία του Rudolf Arnheim περί ακουστικής εικόνας και άλλα.
Η κανονική ροή του προγράμματος αυτών των σταθμών, που αναμεταδίδεται στην εκάστοτε τοπική γλώσσα, εμπλουτιζόταν καθημερινά επί τέσσερις ώρες με έργα τέχνης για το ραδιόφωνο που δημιουργήθηκαν κατά παραγγελία της documenta 14, όπως και με αρχειακό υλικό και ηχογραφήσεις επιλεγμένων αποσπασμάτων από τις δημόσιες δράσεις της documenta 14. To Every Time A Ear di Soun συνοδευόταν επίσης από ζωντανές δράσεις οι οποίες αφορούσαν τη φαινομενολογία του ηχητικού, τον ήχο ως φορέα ιστορικής αφήγησης, τη θεωρία του Frantz Fanon για το ραδιόφωνο ως μέσο αντίστασης, τη θεωρία του Rudolf Arnheim περί ακουστικής εικόνας και άλλα.
119.000 χιλιάδες επισκέπτες έκαναν μια περιήγηση με κάποιο από τα μέλη του Χορού. Μονοπάτια, διαδρομές και δρομάκια μπλέκονταν και τέμνονταν καθώς οι επισκέπτες ακολουθούσαν τα ίχνη περιπατητικών διανοητών ως σημείο εκκίνησης για να αναστοχαστούν σχετικά με την πράξη της βάδισης. Μαζί με ένα μέλος του Χορού της documenta 14, οι επισκέπτες δημιούργησαν τις δικές τους πορείες εξερεύνησης, αμφισβήτησης και διαλόγου ενόσω ανακάλυπταν και αποκάλυπταν από κοινού την documenta 14. Το εκπαιδευτικό πρόγραμμα «μια εκπαίδευση» της documenta 14 αφορούσε όλους τους επισκέπτες της έκθεσης και αποτέλεσε ένα ανοιχτό ερευνητικό εγχείρημα σχετικά με τους τρόπους που θέτουμε ερωτήματα, συζητάμε και συλλογιζόμαστε γύρω από την τέχνη.
Το εκπαιδευτικό πρόγραμμα «μια εκπαίδευση» διοργάνωσε πρότζεκτ σε συνεργασία με σχολεία, πανεπιστήμια, καλλιτεχνικές σχολές και κοινότητες τα οποία σχετίζονταν ειδικά με πρόζεκτ καλλιτεχνών της documenta 14. Το εκπαιδευτικό πρόγραμμα «μια εκπαίδευση» απευθυνόταν σε ένα ευρύ και ετερόκλητο κοινό, το οποίο ενδιαφέρεται να διερευνήσει τον ρόλο της τέχνης και των καλλιτεχνών στη σύγχρονη κοινωνία. Το πρόγραμμα διαμορφώθηκε από τα τρία κεντρικά ερωτήματα «Τι αλλάζει;» «Τι μετατοπίζεται;» «Τι παραμένει;», ενώ μελέτησε τη σχέση ανάμεσα στην τέχνη, στην εκπαίδευση και στις αισθητικές ποιότητες της ομαδικής συνύπαρξης, μέσα από τη συλλογική ενεργοποίηση του σώματος κατά τη διάρκεια της μέρας και της νύχτας. Γιατί συναντιόμαστε; Πώς και πού συναντιόμαστε; Τι μπορούμε να πράξουμε όταν έχουμε πλέον συναντηθεί;
Το εκπαιδευτικό πρόγραμμα «μια εκπαίδευση» διοργάνωσε πρότζεκτ σε συνεργασία με σχολεία, πανεπιστήμια, καλλιτεχνικές σχολές και κοινότητες τα οποία σχετίζονταν ειδικά με πρόζεκτ καλλιτεχνών της documenta 14. Το εκπαιδευτικό πρόγραμμα «μια εκπαίδευση» απευθυνόταν σε ένα ευρύ και ετερόκλητο κοινό, το οποίο ενδιαφέρεται να διερευνήσει τον ρόλο της τέχνης και των καλλιτεχνών στη σύγχρονη κοινωνία. Το πρόγραμμα διαμορφώθηκε από τα τρία κεντρικά ερωτήματα «Τι αλλάζει;» «Τι μετατοπίζεται;» «Τι παραμένει;», ενώ μελέτησε τη σχέση ανάμεσα στην τέχνη, στην εκπαίδευση και στις αισθητικές ποιότητες της ομαδικής συνύπαρξης, μέσα από τη συλλογική ενεργοποίηση του σώματος κατά τη διάρκεια της μέρας και της νύχτας. Γιατί συναντιόμαστε; Πώς και πού συναντιόμαστε; Τι μπορούμε να πράξουμε όταν έχουμε πλέον συναντηθεί;
Η Βουλή των Σωμάτων, το Πρόγραμμα Δημόσιων Δράσεων της documenta 14, προέκυψε από την εμπειρία του λεγόμενου «θερμού καλοκαιριού της μετανάστευσης» στην Ευρώπη, το οποίο αποκάλυψε την αποτυχία όχι μόνο των θεσμών της σύγχρονης αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας αλλά και της ηθικής πρακτικής της φιλοξενίας. Το Κοινοβούλιο ήταν ένα ερείπιο. Το πραγματικό Κοινοβούλιο ήταν στους δρόμους, το αποτελούσαν μη αντιπροσωπευόμενα και μη καταγεγραμμένα σώματα που αντιστέκονταν στα μέτρα λιτότητας και στις ξενοφοβικές πολιτικές.
Η Βουλή των Σωμάτων με τις Ανοιχτές της Κοινότητες δραστηριοποιήθηκε σαν μια παράφωνη, αν και συγχρονισμένη, πρακτική πολυφωνίας και πολλαπλότητας κατά τη διάρκεια ενός ολόκληρου έτους – ξεκινώντας τον Σεπτέμβριο του 2016 στην Αθήνα και καταλήγοντας τον Σεπτέμβριο του 2017 στο Κάσελ, όπου μεταφέρθηκε τον Απρίλιο του 2017. Περισσότεροι από 300 καλλιτέχνες, ακτιβιστές, θεωρητικοί και συγγραφείς συμμετείχαν στις εκδηλώσεις. 112.203 θεατές παρακολούθησαν το Πρόγραμμα Δημόσιων Δράσεων της documenta 14 μέσω ζωντανής αναμετάδοσης.
Νομαδική και επιτελεστική, λειτουργώντας σαν μια ετεροτοπία χωρίς πατρίδα μέσα από την αύξηση και τη μετατόπιση πληθυσμών, έδρασε στους χώρους της έκθεσης καθώς και σε χώρους των δύο πόλεων (σε θέατρα, σωματεία, στούντιο, πλατείες κ.λπ.) που πειραματίζονται με νέες μορφές αυτονομίας, πέρα από τη νόρμα.
Νομαδική και επιτελεστική, λειτουργώντας σαν μια ετεροτοπία χωρίς πατρίδα μέσα από την αύξηση και τη μετατόπιση πληθυσμών, έδρασε στους χώρους της έκθεσης καθώς και σε χώρους των δύο πόλεων (σε θέατρα, σωματεία, στούντιο, πλατείες κ.λπ.) που πειραματίζονται με νέες μορφές αυτονομίας, πέρα από τη νόρμα.
Από τις πολλές Ανοιχτές Κοινότητες που δραστηριοποιήθηκαν στην Αθήνα και το Κάσελ, θα θέλαμε να αναγνωρίσουμε το έργο της Κοινότητας Φίλων του Halit Yozgat και του Παύλου Φύσσα, που έχει ως στόχο τη δημιουργία δικτύων αλληλεγγύης μεταξύ αντιφασιστικών και αντιρατσιστικών κινημάτων στην Ελλάδα και τη Γερμανία.
Το τέταρτο και τελευταίο ειδικό τεύχος του περιοδικού South as a State of Mind κυκλοφόρησε στο διαδίκτυο παράλληλα με τη λήξη της έκθεσης στο Κάσελ και έχει θέμα εργασίας τη βία και την προσφορά. Στα εικαστικά και κειμενικά δοκίμια, καθώς και στην ποίηση, στη λογοτεχνία και στις επιστολές, μερικοί από τους πλέον σημαντικούς συγγραφείς, διανοητές και καλλιτέχνες του παρελθόντος και του παρόντος εξερευνούν τα ιδιώματα της βίας και του μετασχηματισμού. Το South as a State of Mind είναι ένα περιοδικό που ιδρύθηκε το 2012 στην Αθήνα από τη Μαρίνα Φωκίδη. Από τις αρχές του 2015 το περιοδικό έγινε προσωρινά η επιθεώρηση της documenta 14. Εκδόθηκαν τέσσερα ειδικά τεύχη υπό την επιμέλεια της Quinn Latimer, Επιμελήτριας Εκδόσεων της documenta 14, και του Adam Szymczyk, Καλλιτεχνικού Διευθυντή της documenta 14. Μπορείτε να διαβάσετε όλα τα τεύχη στον σχετικό ιστότοπο.
Το ενδιαφέρον για τη γλώσσα, την ανάγνωση και την ομιλία –τις χρήσεις, τις καταχρήσεις και τις επιρροές της γλώσσας ως δημόσιας ρητορικής ή ιδιωτικού φιλολογικού έργου– υπήρξε η κινητήρια δύναμη των διάφορων έντυπων εκφράσεων της documenta 14. Οι εκδόσεις της documenta 14 διερευνούν την ίδια τη γλώσσα· δεν τη χρησιμοποιούν απλώς για να υπηρετήσουν την αισθητική, την πολιτική ή τον λόγο. Περιλαμβάνουν μεγάλη ποικιλία από τις μορφές που παίρνει η γλώσσα –επιστολές, ιστορίες, παραβολές, δοκίμια, ημερολόγια, ομιλίες, νομικά έγγραφα, προπαγάνδα, ποίηση και άλλες υβριδικές λογοτεχνικές φόρμες–, αλλά και από τους τρόπους με τους οποίους αυτές οι φόρμες δομούν την ύπαρξή μας και τον τρόπο με τον οποίο ερμηνεύουμε τον κόσμο. Στις εκδόσεις αυτές περιλαμβάνονται το περιοδικό South as a State of Mind· το documenta 14 Reader, μια κριτική ανθολογία που διερευνά ζητήματα οικονομίας, γλώσσας και αποικιακότητας της εξουσίας· και το documenta 14 Daybook, που είναι αφιερωμένο στους καλλιτέχνες που λαμβάνουν μέρος στην documenta 14 με έργα που τους έχουν ανατεθεί ειδικά για αυτήν. Καθεμία από αυτές τις εκδόσεις διατυπώνει ευρύτερες αισθητικές και πολιτικές ανησυχίες, ενώ παράλληλα εστιάζει στις καθημερινές δραστηριότητες και πρακτικές καλλιτεχνών και συγγραφέων και στις μορφές αντίστασης που εμπεριέχονται σ’ αυτές.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου